[box type=”info” align=”” class=”” width=””]
تریلر اثر
[box type=”info” align=”” class=”” width=””]تحلیل اولیه کوتاهی نوشته شده که امیدوارم مفید باشد، شما نیز می توانید با نوشتن دیدگاه های خود به فهم و تحلیل بهتر این اثر کمک کنید . . .[/box]
– Lady Bird فیلمی آمریکایی در سبک کمدی-درام به نویسندگی و کارگردانی گرتا گرویگ است. این اثر با استقبال بسیار بالای منتقدین همراه شد و با کسب امتیاز ۹۴ از متاکریتیک و ۹۹ از راتن تومیتوز رکورد جالب توجهی از خودش بر جای گذاشت.
– Lady Bird را می توان به نوعی نسخه دخترانه فیلم Boyhood دانست که همچنین به همان اندازه نشان دهنده و مروج لایف استایل آمریکایی می باشد. داشتن روابط متعدد ناپایدار در طول زندگی از مصداق های پر رنگتر آن است.
– به نظر می آید نویسنده و کارگردان فیلم Lady Bird که استعداد بالایی از خود نشان داده و آینده درخشانی برایش تصور می شود، راه دیده شدن و هم جریان شدن با سیاست های جشنواره ها (مانند اسکار) را هم خوب بلد است و سعی کرده با پرداختن به مسائلی همچون همجنسگرایی و حق دادن و ایجاد حس ترحم برای آن و همچنین پیوند زیرکانه مذهب و این عملِ نهی شده در ادیان ابراهیمی (بطور ویژه در سکانس صحبت های “پسر” با “لیدی برد” در رابطه با ناتوانی از بیان همجنس گرا بودن به خانواده مذهبیش و سرازیر شدن اشک هایش در این سکانس می توان دید) در لیست فیلم هایی که هر ساله به خاطر این موضوعات مورد توجه شدید اسکار و گلدن گلوب می باشند، قرار گیرد.
توجه شود که سیاست های کلی و سالیانه جشنواره ها مشخص می باشد و صد البته فراموش نکنیم که فیلم های برنده جوایز به هیچ عنوان فیلم های ضعیفی نیستند و صرفا برای سیاست های اسکار جایزه نمی گیرند، بلکه با فیلمسازانی طرف هستیم که با شناخت خیلی خوب از این سیاست ها و ارسال قوی ترین آثار خود در این زمینه ها این جریان را کامل می کنند، امسال هم با توجه به جنبش #metoo اکثر آثار ارسالی برای رقابت، فضای فمنیستی و زن محور را دارا می باشند.
– در نهایت یکی از دوستان، در مورد سکانس آخر فیلم و کلیسا تحلیلی داشت که سعی می شود در صورت توان آن هم در این نوشته قرار گیرد.
سلام
از این فیلم به شدت معمولی، که فاقد ایده‌های تازه و کاملا قابل پیش‌بینی است اگر به موضوع دخترانه آن علاقه‌ای نداشته باشید، احتمالا تحمل آن تا انتها برای‌تان دشوار خواهد بود.
اما در یک نگاه فیلم خوب است که تنها می تواند یک فیلمساز تازه “گرتا گرویک” را به هالیوود درپی نگاه های تازه، معرفی کند.
این فیلمو به دخترای جوون هیجده ساله به شدت توصیه میکنم.وقتی به تماشای این فیلم نشستم، حس کردم لحظه لحظه ی زندگی منو به تصویر کشیده درسته داستانش،داستان زندگی من نبود ولی احساس هایی که تو فیلم جریان داشت خیلی زیاد قابل لمس بود و خیلی خوب میشد باهاش همزادپنداری کرد. صحنه هایی که لیدی برد با مادرش بحث میکنه،و مادرش ار سر دلسوزی حرفی میزنه و اون عصبانب میشه همه وهمه منو یاد خودم انداخت.این فیلم خیلی خوب بلندپروازی ها ورویاهای دخترونه رو به تصویرکشیده،و بطور جذابی نشون میده انسان هایی که روح سرکشی دارند چطور بزرگ میشن و چطو ر با دنیای واقعی اشنا میشن.
درکل فیلمی با ریتم ارومیه و ادمو تا لحظه ی اخر جذب خودش میکنه.
ریتم ارومیه؟؟؟
میشه لطفا نقد فیلمphantom tread(رشته ی خیال) رو هم بزارید.این فیلم شاهکاااااره!دنی دی لوییس بازیش فوق العاده است.
متاسفانه یک مدت حضور جدی نداریم و نمی رسیم کامنت های دوستان رو جواب بدیم.
بنده هنوز فیلم را ندیده ام، البته با توجه به نظر منتقدین و با توجه به کارگردان سرشناسش که قبلا هم با همکاری با دی لوئیس شاهکار خون به پا خواهد شد را خلق کرد، انتظار یک شاهکار از این اثر کاملا منطقی هست، در مورد تحلیل چون ما در نظر داریم فقط روی بحث محتوی آثار متمرکز بشیم و مخصوصا جهت گیری های آثار رو بیشتر تحلیل کنیم و بقیه مباحث را به عنوان فرعیات بهش بپردازیم، شاید نتونیم به این اثر برسیم 🙁
اها ممنونم