نقد و بررسی المپیک 2024؛ تحفه‌ای تقدیم به خدایان!

المپیک به عنوان مهم‌ترین مسابقه و گردهمایی ورزشی در جهان، میلیارد ها نفر مخاطب مستقیم و غیر مستقیم دارد. طبیعتا افتتاحیه‌ی این مراسم، نشان‌دهنده‌ی ذات المپیک و پیشینه‌ی فکری و تمدنی این گردهمایی بزرگ است.

در افتتاحیه‌ی المپیک ۲۰۲۴، با صحنه های موهن و زشتی رو به رو بودیم که باعث موضع‌گیری دینداران جهان، خصوصا مسیحیان شد. هر چند در کشور ما علی‌رغم توهین های صورت‌گرفته و مناسک توهین‌آمیز المپیک نسبت به آیین های الهی، به دلیل سکولار و منفعل بودن بعضی مراکز دینی و انقلابی، موضع‌گیری خاصی انجام نشد. اما لازم است به بررسی دقیق این مراسم که مخاطب جهانی را درگیر خودش کرده، بپردازیم.

 

حواشی المپیک ۲۰۲۴

مراسم افتتاحیه‌ی امسال، باعث ناراحتی پاپ شد و مسیحیان از فرقه های مختلف، شروع به نقد این مراسم کردند. دست‌اندرکاران المپیک پاریس هم از مخاطبین به خاطر توهین صورت‌گرفته عذرخواهی کرد.

در المپیک ۲۰۲۴، روسیه و بلاروس حق حضور نداشت و ورزشکاران این کشورها نمی‌توانستند زیر پرچم خودشان در المپیک حضور پیدا کنند، اما رژیم غاصب صهیونیستی که خون ده ها هزار زن و بچه‌ی فلسطینی را ریخته است، با پرچم جعلی‌اش در مراسم حضور پیدا کرد.

جالب توجه است که پاریس، محل برگزار المپیک ۲۰۲۴، هزاران بی‌خانمان را از شهر بیرون کرد تا مراسم افتتاحیه(که در شهر بود و نه استادیوم) به خوبی برگزار شده و ورزشکاران فرانسوی واقعیت پاریس را نبینند و برای کشور خود گزارش نکنند.

در مراسم افتتاحیّه سلبریتی های غربی حضور پر رنگی داشتند و حتی اسنوپ داگ، خواننده‌ی رپ امریکایی که معروف به مصرف مواد مخدر و ترویج آن است، به عنوان حامل مشعل در المپیک حضور داشت! المپیک با شعار «بی‌طرفی» چوآاُ چیانکا از برزیل را وادار کرد عکس مسیح را به دلیل اینکه نمادی مسیحی است از روی تخته‌ی اسکی‌اش بردارد.

این نکته بسیار قابل توجه است. زیرا با اینکه افتتاحیه‌ی امسال مملوّ از عناصر ضددینی بود، اما دست برگزارکنندگان فرانسوی المپیک، تحمّل یک عکس مجسمه‌ی مسیح را بر روی اسکی را هم ندارند! بعضی سیاستمداران جهان نیز در مراسم حضور داشتند. از جمله جیل بایدن، همسر رئیس جمهور آمریکا، که این مراسم را تماشایی توصیف کرد! اظهار نظر وی در مورد افتتاحیه‌ی شیطانی المپیک، با واکنش منفی بعضی مسیحیان رو به رو شد.

توماس جُلی (Thomas Jolly)، کارگردان افتتاحیه، در واکنش به اعتراض دینداران گفته است: فرانسه یک جمهوری است و ما حق داریم جزو پرستندگان[مسیحی] نباشیم و می‌خواستیم همه را دور هم جمع کنیم. فرانسه یک کشور آزاد است.

به توماس جُلی تهمت یهودی بودن زده‌اند اما ظاهراً دلیلی بر یهودی بودن وی در دسترس نیست. توماس جلی کارگردان مراسم بیان داشته: دیونیزوس خدای جشن و شراب در یونان باستان بوده است و در جشن المپیک پاریس نیز بدلیل ماهیت یونانی آن و شهره بودن فرانسه به شراب مرغوب، از دیونیزوس استفاده شده است.!

او گفته است:
فرانسه یک جمهوری است و ما حق داریم جزو پرستندگان [مسیحی] نباشیم و می‌خواستیم همه را دور هم جمع کنیم، فرانسه یک کشور آزاد است.

وی از اثر هنری خود دفاع کرده و اذعان داشته:
قصد توهین نداشته‌ام و می‌خواستم با توجه به المپیک، مراسمی مشرکانه از خدایان باستان را به تصویر بکشم و این مراسم به شام آخر مسیحیان ربطی ندارد.

در المپیک امسال برخلاف المپیک ژاپن با تخت های یک‌نفره‌اش برای حدود پانزده هزار ورزشکار و همراهان آنان، بیش از دویست هزار ابزار های جلوگیری از بیماری های مقاربتی در کمپ مورد اسکان ورزشکاران، در نظر گرفته شده بود! حتی برای همجنس‌بازان وسایل مخصوص در نظر گرفته شده بود.

این حواشی برای فهم بهتر متن اصلی، مهم است. در ادامه به بررسی پیشینه‌ی فلسفی و تاریخی المپیک می‌پردازیم، چرا که تحلیل دقیق افتتاحیه‌ی امسال بدون بررسی ریشه‌ای المپیک، میسّر نیست.

المپیک، تحفه‌ای تقدیم به خدایان

بازی های مختلفی به صورت مسابقه در یونان باستان برگزار می‌شد که المپیک واقع در شهر المپیا، از همه معروف‌تر بود. مسابقات المپیک هر چهار سال یک بار بین ۶ آگوست تا ۱۹ سپتامبر برگزار می‌شد.

بر اساس دایرة المعارف بریتانیکا، المپیک بخشی از یک مراسم مذهبی و دینی بود.
این مراسم برای بزرگداشت زئوس در المپ برگزار می‌شد. بر اساس بعضی اساطیر، المپیک را هراکلس پسر زئوس بنیان‌گذاری کرد. المپیک در ابتدا فقط مسابقه‌ی دو بود و تدریجا کشتی‌گرفتن و مسابقات دیگر، اضافه شد. این مسابقات ابتدا در یک روز بود و بعد در چهار روز و بیشتر.

در غالب مسابقات، ورزشکاران به صورت برهنه شرکت می‌کردند که برداشت های مختلفی راجع به علت آن موجود است. از جمله اینکه برهنگی آنان نوعی مراسم آیینی، نوعی سپر جادویی محافظ یا از رسوم طبقه‌ی اِلیت جامعه بوده است. مسابقه دادن در المپیک برای آزاد زادگان ممنوع بوده و ورزشکاران از مستعمره های یونان در این مسابقات شرکت می‌کردند.

جایزه‌ی این مسابقات نیز تاج‌گل بوده و شرکت در مسابقات بیشتر به خاطر شهرت و تحسین شدن توسط مردم بوده و جایزه‌ی معنوی المپیک که همان شهرت است، جذابیت داشته است. زنان در المپیک شرکت نمی‌کردند یا رقابت آنان مختص به منطقه‌ای محدود بوده است. زنان در رقابت دیگری که به خدای مونث، هِرا(Hera)، تقدیم می‌شد شرکت داشتند که با المپیک متفاوت است.

رقابت های المپیک با گلادیاتور های روم متفاوت بود و المپیک جنبه‌ی رقابتی پر رنگی داشت. در مقابل گلادیاتورها که بیشتر جنبه‌ی بازی و سرگرمی داشتند. حدود قرن پنجم میلادی، تئودوزیوس اول یا پسرش، به دلیل ارتباط المپیک با مراسمات پاگانی و مشرکانه، المپیک را منسوخ کرد. احیاء المپیک در دوران مدرن توسط پیر دو کوبرتین انجام گرفت. وی از کسانی بود که دهه ها پیگیر احیاء المپیک بود و با همکاری دیگران توانست به هدفش برسد.

آرتور راسل (Arthur Oliver Villiers Russell) که از اعضای اصلی کمیته‌ی بین‌المللی المپیک بود، ماسون بود[1]. بعضی مدعی ماسون بودن کوبرتین هستند که نگارنده سندی مبنی بر ماسون بودن وی نیافت.

پس المپیک در اصل مراسمی مذهبی تقدیم به خدایان مشرکانه‌ی یونان باستان بوده است که در دوره‌ی مدرن به همان شکل احیاء شد. از نماد های معروف المپیک، پنج حلقه‌ی رنگین است. حلقه هایی که نماد المپیک هستند، یا نماد پرچم های کشور هایی بوده‌ است که در ۱۹۱۲ در المپیک شرکت داشته‌اند، یا نماد پنج قاره‌ی آسیا، افریقا، امریکا، استرالیا و اروپا است. این نماد فقط در المپیک مدرن وجود داشته و در نوع سنتی آن ریشه ندارد. مهم‌تر از حلقه های پنج‌گانه، مشعل المپیک است.

در المپیک های یونان باستان، آتش بزرگی ایجاد می‌کردند که تا پایان رقابت ها، خاموش نمی‌شد و نمادی از تداوم مسابقات بود. این آتش نمایان‌گر ربودن آتش از خدایان توسّط پرومتئوس، خالق انسان ها در یونان باستان، بوده و هدف وی از هدیه دادن آتش به انسان، رهنمون ساختن وی به سمت ایجاد تمدن بوده است. پس یونانیان تمدن انسانی را از پرومتئوس، سارق آتش خدایان می‌دانستند و در المپیک به وی ادای دین می‌کردند. امروزه نیز در المپیک بر اساس همین اسطوره، مشعل هایی از المپیا روشن شده و تا محل برگزاری مسابقات توسط حاملان مشعل حمل می‌شود، که با هدف ارج نهادن المپیک قدیم و اساطیر و سنن آن است.

بر اساس سایت رسمی المپیک: انتقال مشعل ها از المپیا تا پاریس (یا هر منطقه‌ای که المپیک در آنجا برگزار شود) نشان‌دهنده‌ی پیوند بین بازی های المپیک قدیم و جدید است.

در المپیک مدرن با تأسّی به سنن مشرکانه‌ی باستان، مشعل توسط یک بازیگر که نقش کاهن مؤنث را بازی می‌کند، روشن می‌شود. مشعل در محضر هِرا(Hera) و معبد وی، از همسران زئوس روشن می‌شود که خود نشان از آیینی بودن این مراسم و ربط آن به خدایان باستانی دارد. دیدیم که در یونان باستان، المپیک تقدیم به زئوس می‌شد. قابل توجه است که معبد هِرا به صورت اشتراکی با زئوس در نظر گرفته شده و ابتدا برای هرا و زئوس، هر دو بوده است. اما بعدا معبدی مستقل برای زئوس ساخته می‌شود. لذا روشن کردن مشعل در معبد خدایان یونانی، زئوس و هرا هر دو صورت می‌گیرد.

آتش اولیه نیز مثل المپیک باستانی، توسط آینه‌ای مشبک که رو به خورشید قرار می‌گیرد، روشن می‌شود. این عمل نشان‌دهنده‌ی قدرت خدای خورشید، آپولو است.

درواقع المپیک از همان ابتدا تا به امروز، فلسفه‌ای مشرکانه دارد و حتی مشعل المپیک باید با دقت های آیینی، از یونان به محل برگزاری المپیک منتقل شود تا همان آتشی که در محضر خدایان روشن شده، آتش مسابقات را برافروزاند. خدایان مشرکانه‌ی باستان، عده‌ای از جنّیان بودند که با فریب مردم و تسلّط بر زندگی آن ها، از چیره شدن بر موجودی بالاتر از خودشان و خضوع انسان ها در مقابلشان، لذت می‌بردند[2].

امروزه نیز شیطان‌پرستان و مشرکین جدید(Neo Pagans) ادعای ارتباط مستقیم با خدایان داشته و در دستور العمل ها به صحبت و انس با خدایان مردم را ترغیب می‌کنند.
مثلا در کتاب عرفان نورس، دستورات مختلفی برای احضار خدایانی همچون اودین، تور و… وجود دارد. تفصیل این مساله باید در مقاله‌ی دیگری مورد بحث قرار گیرد و در اینجا به عنوان پیش‌فرض پذیرفته شده است[3].

مدرنیته پس از قرن ها تعطیلی این مراسم مشرکانه، با بازگشت به اسطوره‌پرستی، دوباره به المپیک ضریب داد و مهم‌ترین گردهمایی ورزشی جهان را در قالب پرستش خدایان، اجرا می‌کند. حال با توجه به پیشینه‌ی فلسفی و اسطوره‌ای المپیک، به سراغ نقد افتتاحیه‌ی امسال می‌رویم[4].

افتتاحیه‌ی المپیک ۲۰۲۴؛ از تاریکی مسیحیت به نور ماسونی

افتتاحیه با نشان دادن سه نوجوان در زیر زمین شروع می‌شود. مشعل المپیک به دست این سه نفر است و در تاریکی به دنبال نور هستند. ناگهان شخصی با صورت ماسک‌زده و پوشیده، به کمک اینان آمده و آنان را به نور و خروج از تاریکی، راهنمایی می‌کند. دوران قرون وسطی و حاکمیّت کلیسا، به قرون تاریک معروف است که با نور دوران روشنگری، قدرت کلیسا از بین رفت و دوران مدرن متولّد شد.

استاد عبدالله شهبازی و استاد شهریار زرشناس، در آثار و دروس خود بار ها به رنگ و بوی کابالیستی، اومانیستی و شیطانی غرب مدرن اشاره کرده‌اند. بدون شک انقلاب فرانسه، انگلستان و آمریکا با دخالت جدی لژهای ماسونی شکل گرفت. تا جایی که بسیاری از رئیس جمهوران امریکا، در کنار بنیان‌گذاران آن، فراماسون بوده‌اند.

فردی که با صورت پوشیده، نسل جدید را از تاریکی به روشنایی می‌آورد، نماد همین گروه های مخفی و رازورز است که غرب را به خیال خود، از تاریکی مسیحیت نجات داده و می‌خواست با نور تاریک کابالیسم، غرب را به اوج تمدن برساند.

پس از این شاهد پارکوربازی این شخص صورت‌پوشیده هستیم. تا جایی که به مراسمی نمادین از انقلاب فرانسه می‌رسد. ماری‌آنتوانت های سربریده، سرشان را در دست گرفته و شروع به خواندن آهنگ های انقلابی می‌کنند. پس از اتمام موسیقی، رنگ های قرمزی به شکل خون از پنجره ها خارج شده که نمادی از انقلاب های خونین فرانسه و کشتار بی‌رحمانه‌ی مردم، از جمله ماری آنتوانت، آخرین ملکه‌ی فرانسه است.

این بخش از مراسم نشان می‌دهد فرانسه‌ی امروز به جنایات خود در جریان انقلاب افتخار می‌کند. در افتتاحیه، بافت فرهنگی و تاریخی پاریس به خوبی به تصویر کشیده می‌شود تا اینکه این فرد صورت‌پوشیده که حامل مشعل است، به کلیسای نوتردام می‌رسد. کلیسای نوتردام در سال ۲۰۱۹ به آتش کشیده شد و قرار است امسال بازگشایی شود. در این بخش از مراسم هم هیچ خبری از نماد های دینی نیست و با اینکه نوتردام به تصویر درمی‌آید، جز رقاصی کارگران مرمّت‌کننده‌ی کلیسا، چیزی نمی‌بینیم.

یعنی پس از انقلاب فرانسه، دیگر کلیسا هم کاربرد دینی خود را از دست داده و در مراسم افتتاحیه، مثل باقی مکان های تاریخی محلی برای رقاصی به شمار می‌رود.

مفسدین جنسی، نتیجه‌ی تربیت مدرن

سپس، یک پسر، یک دختر و یک مرد زن‌نما(احتمالا ترنس‌سکشوال) با مطالعه‌ی کتاب های شهوانی مثل «شیطان مجسم» که در مورد رابطه‌ی جنسی زنی میانسال با پسری نوجوان است، به همدیگر متمایل شده و سه نفری با حالتی شهوانی به اتاقی وارد شده و درب را می‌بندند.

از اینجا عناصر جنسی افتتاحیّه پر رنگ شده و در نبود قدرت کلیسا، دختران و پسران بدون هیچ ضابطه‌ای با هم وارد رابطه‌ی جنسی می‌شوند. به طوری که اولین سکانس بعد از این سه جوان، نشان دادن عشق‌بازی دو مرد همجنسباز در خیابان است. همزمان با رقاصی مردان و زنان منحرف، آیا ناکامورا (Aya Nakamura) به خوانندگی و رقاصی می‌پردازد. ناکامورا معروف است به موسیقی های ترکیبی از عربی، فرانسوی و افریقایی غربی که می‌خواهد ملل مختلف جهان را به خود نزدیک کند.

پس از انواع و اقسام رقص های جنسی و نشان دادن انحرافات مختلف، شاهد مراسمی شبیه به شام آخر مسیح هستیم. جایی که مردان و زنان همجنس‌باز در کنار مردان زن‌نما و زنان مردنما، شبیه به مراسم شام آخر مسیح، پشت میز ایستاده‌اند.

شام آخر؛ مسیح یا دیونیزوس؟

این قطعه از مراسم برای مسیحیان بسیار توهین‌آمیز بود و باعث موضع‌گیری آنان شد. گفتیم که کارگردان افتتاحیّه اقتباس از شام آخر را رد کرده و مدعی است: قصد توهین نداشته‌ام و می‌خواستم با توجه به المپیک، مراسمی مشرکانه از خدایان باستان را به تصویر بکشم و این مراسم به شام آخر مسیحیان ربطی ندارد.

وی مدّعی است این میز را با اقتباس از نقاشی جشن خدایان (The Feast Of The Gods, by jan hermansz van bijlert) چیده و افرادی که حضور دارند همان خدایان باستانی هستند.

آپولو(Apollo) با حلقه‌ی نور، پوسایدِن(Poseidon) با نیزه‌ی سه‌سر، آرتمیس(Artemis) با ماه و خلاصه خدایان باستانی با المان های مخصوص به خود، توسط عده‌ای همجنس‌باز و فاسد، پشت میز ایستاده‌اند.

بر اساس گزارش نیویورک پست، برگزارکنندگان مراسم ابتدا توماس جُلی را تحت تاثیر شام آخر داوینچی دانستند اما بعدا انکار کردند. یعنی به نظر می‌رسد هدف جلی از همان ابتدا ترسیم خدایان و توهین به مسیحیت، توأمان بوده است که بعدا به دلیل نظرات منفی مردم، از موضع خود در وهن مسیح، کوتاه آمده است.

پس از نشان دادن منحرفین پشت میز، ناگهان موجودی آبی رنگ جلوی جایگاهی که مسیح باید آنجا می‌بود قرار می‌گیرد. این مرد برهنه که به انگور هایش معروف است، به اعتراف توماس جلی، دیونیزوس است. اینکه چرا دیونیزوس یونانی باید جای مسیح قرار گیرد، ریشه در عقائد شیطان‌گرایان دارد.

در فرقه های قدیمی دیونیزوسی، مشرکینِ این فرقه ها عقیده داشتند مسیح واقعی، دیونیزوس است. در رنسانس، افرادی مثل پیکو دلا میراندولا و آگریپا(از کابالیست های مشهور و بسیار موثّر) دیونیزوس را شخصیتی مقدس می‌دانستند.

آلیستر کراولی، از احیاگران شیطان‌پرستی نوین، دیونیزوس را مسیح واقعی دانسته و طبق عقائد خرافی خود، مسیح را تحریف‌شده‌ی دیونیزوس می‌داند[5]. کراولی حتی شعری راجع به دیونیزوس گفته و از وی با لحنی التماسی و دعاگونه، درخواست رقاصی و خوانندگی در مراسمی رازآمیز و معنوی کرده است[6].

در مراسم افتتاحیه‌ی المپیک ۲۰۲۴، این آرزوی کراولی برآورده شده و دیونیزوس با ظاهر شدن به جای مسیح، شروع به رقاصی و شعر خواندن می‌کند! توماس جلی با تکیه بر عقائد شیطانی کراولی و دیگر کابالیست ها، دیونیزوس را جای مسیح می‌نشاند تا عقائد مشرکانه‌ی خود را به رخ عالمیان بکشد. در حالیکه المپیک بی‌طرف بوده و نباید عکس مسیح بر روی اسکی یک برزیلی قرار گیرد!

این برای چندمین بار است که در چند سال اخیر، به مسیح علیه السلام با تحریف نقاشی شام آخر، توهین می‌شود. مَدونا، رقاصه‌ی معروف و کابالیست، پارسال در تصویری خود را به جای مسیح علیه السلام در قابی شبیه به شام آخر، قرار داده بود.

آریانا گرانده‌ی کابالیست هم در ویدئو کلیپش به نام «خدا یک زن است» خود را به جای مسیح قرار داده، به تمسخر و توهین به شام آخر مسیحی با اجرای مراسم جنسی بر روی میز شام، می‌پردازد.

بیانسه (Beyonce) هم عکسی با همین مضمون در اینستاگرام منتشر کرد که البته به دلیل اعتراض کاربران، مجبور به حذف آن شد. این هجمه‌ی زنجیره‌ای به مقدسات مسیحیان که مسلمانان هم در بخشی از آن شریک‌اند، نشان‌دهنده‌ی هماهنگی صاحبان رسانه برای تخریب مقدسات است. بنابراین گفته های توماس جلی مبنی بر اتفاقی بودن شباهت شام آخر و مراسم افتتاحیه، صحت ندارد.

در ادامه‌ی مراسم شاهد حرکت حامل مشعل، با اسبی نقره‌ای بر روی آب های رود سن هستیم که با رسیدن به خشکی، تبدیل به اسب سفید بالدار می‌شود. این اسب شبیه به پگاسوس یونانی است. اسب سفید با توجه به بافت فرهنگی فرانسه، نماد رقابت، اشرافیت و اقبال است.

بعضی اسب سفید را به اسب سفید قحطی در مکاشفات یوحنا تفسیر کرده‌اند، که به دلیل بالدار بودن اسب، صحیح نیست. بعضی هم اسب نقره‌ای را هم‌معنا با اسب رنگ‌پریده‌ی آخرالزمانی گرفته‌اند که نماد مرگ است. به نظر می‌رسد هیچکدام را نمی‌توان اثبات کرد. لباس او هم شبیه به همان شخص صورت‌پوشیده است که این بار با صورت باز بر روی اسب حرکت می‌کند و شاید نمادی از پرده‌برداری فرقه های از تعالیم شیطانی خود بین عموم مردم باشد.

حامل مشعل المپیک، سوار بر اسب سفید بالدار خود جلو می‌افتد و تمام ملل جهان پشت سر او حرکت می‌کنند تا آتش پرومتئوس را به مقصد خود برسانند. پس از تحویل مشعل المپیک، مراسم افتتاحیّه به پایان می‌رسد.

جمع‌بندی و نتیجه‌گیری

از کازیمودوی گوژپشت نوتردام، بیچارگان ویکتور هوگو، موزه‌ی لوور و کاتاکومب تا مونالیزا، موسیقی های انقلاب فرانسه، ماری آنتوانت های آوازه‌خوان و شاخص های فرهنگی دیگر، که معرّف پاریس و تاریخ فرانسه است، در مراسم گشایش المپیک دیده می‌شود.

المپیک با پیشینه‌ی مشرکانه‌اش، امروز نیز در مراسمی مشرکانه، به ادیان الهی توهین می‌کند و هم‌صدا با مشرکین جدید، تعالیم شیطانی خود را چه در عقائد(شرک و چندگانه‌پرستی) و چه در سبک زندگی (همجنس‌بازی و فساد جنسی) ابراز می‌دارد.

قبلا در ریشه‌یابی فساد جنسی در غرب گفتیم که گفتمان ال‌جی‌بی‌تی و مفسدین جنسی، ریشه در تعالیم شیطان‌گرایان دارد و فمینیست های رادیکال نیز در همان پازل قرار دارند. امروزه در جهان، چند صد هزارمشرک جدید در فرقه های بسیار متنوعی حضور دارند و به پرستش خدایان، می‌پردازند.

این افراد به زئوس، اودین، دیونیزوس و خدایان دیگر واقعا باور دارند، تا جایی که کریستیانا موراییتی Christina Moraiti (یکی از حاملان مشعل و مؤسس انجمنی به نام The Sanctuary of Hekate Trioditis که با هدف تمرکز بر هِکاتی، خدای مونّث سحر، جادو و تاریکی، شناخت بهتر وی در تاریخ و پرستش وی، تاسیس شده است) نسبت به افتتاحیه‌ی مراسم المپیک ۲۰۲۴ اعتراض داشته و گفته است:
«به عنوان یک مشرک و چندگانه‌پرست، از دیدن خدای یونانی، دیونیزوس، به شکل یک کاریکاتور اسمورفی[از شخصیت های کارتونی که پوست آبی دارد] احساس خجالت می‌کنم.»

مشرکین جدید که به آیین یونانی معتقدند از توهین صورت گرفته به خدایشان ناراضی بوده و با تأکید بر اینکه خدایانشان را واقعی می‌دانند، خواستار ترسیم چهره‌ی واقعی خدایان در این‌گونه مراسمات شده‌اند! پس المپیک صرفا به خرافات باستانی بها نمی‌دهد و مبلّغ ادیان زنده‌ی جهان، البته از نوع شیطانی آن است.

مراسماتِ این‌گونه در المپیک های گذشته، مسابقات کامِن‌وِلث انگلستان، سوپربول آمریکا و… نیز تکرار شده است. هر کدام از این مراسمات، ضربه‌ای مهلک به دینداری مردم جهان است و جز عادی‌سازی عقائد و سبک‌زندگی شیطانی، هدفی ندارد.
در این فضای آلوده‌ی جهانی، پرداختن به نقد عمیق این مراسمات ضروری نموده و در این یادداشت هم با همه‌ی کاستی هایش، سعی شد فلسفه‌‌ی وجودی المپیک و به تبع، افتتاحیه‌ی امسال، باز شود. به امید آنکه با نگاه نقادانه و عالمانه به غرب، نگاه فکری و عقیدتی غرب امروز را، نه فقط در فلاسفه‌ی چند قرن پیش، که در مراسمات رسمی و آثار هنری جدید آن، جست و جو کنیم.

 

پاورقی ها:

1. SPORTSMEN IN ENGLISH LODGES (3rd EDITION JANUARY 2014)
Set and Lodge: Freemasons and Sport held at the Library and Museum of Freemasonry in London from July – December 2012.

2. این مسأله که خدایان اسطوره‌ای واقعا وجود داشته‌اند، از جنیان بوده‌اند و مثل باقی شیاطین مردم را فریب می‌دادند، متکی بر پذیرش این سه مقدمه است:
۱. موجوداتی که خود را خدا معرفی می‌کردند، واقعا وجود داشتند و صرف توهّم نبودند.
۲. در نگاه اسلامی، شیاطین جنی مورد پرستش قرار گرفتند که در آیاتی مثل آیه‌ی ۶ سوره‌ی مبارکه‌ی جن به آن تصریح شده است:
وَ أَنَّهُ كانَ رِجالٌ مِنَ الْإِنْسِ يَعُوذُونَ بِرِجالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزادُوهُمْ رَهَقاً (جن6)
۳.با بررسی دقیق کتاب های اسطوره‌شناسی و اعتقادات مردمان همان زمان راجع به خدایان، ارتباط با آن ها در معابدی مثل معبد دلفی و وحی ها شیطانی که بر کاهنان صورت گرفته و بعضا روایت شده است، قابل اثبات است. وحی شیطانی مورد قبول قرآن کریم است. در سوره‌ی مبارکه انعام آمده است:
«وَلاَ تَأْكُلُواْ مِمَّا لَمْ يُذْكَرِ اسْمُ اللّهِ عَلَيْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ وَإِنَّ الشَّيَاطِينَ لَيُوحُونَ إِلَى أَوْلِيَآئِهِمْ لِيُجَادِلُوكُمْ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّكُمْ لَمُشْرِكُونَ ﴿121﴾
وحی در اینجا به معنای دریافت پیام از عوالم غیبی است که مترادف با الهام بوده و لذا شیطانی و الهی دارد. با پذیرش این مقدمات، اقوام چندگانه‌پرستی که با خدایانشان مرتبط بودند، درواقع جن‌پرست بوده و مورد فریب شیاطین جنی قرار داشته‌اند.

3. Norse Mysticism: An Exploration of Viking Traditions and Magical Practices (Mystic Traditions), disa forvitin, p29

4. از چند جهت پرداختن به تمام چهار ساعت و رمزیابی از تمام نماد های مراسم گشایش المپیک، ضروری نیست. اول اینکه بخش زیادی از این چهار ساعت، معطوف به معرفی تیم های کشور های مختلف بر روی رود سن است. دوم اینکه غالب مخاطبین تمام مراسم را ندیده‌اند و به دلیل حذف ویدئو های مراسم از یوتوب انگلیسی، بعید است از حیث رسانه‌ای تمام جلسه ارزش نقد داشته باشد. سوم اینکه در بخش های مختلف مراسم، با نماد هایی طرف هستیم که می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد و لذا تفسیر دقیق آن تقریبا غیرممکن است. مثلا اسب نقره‌ای که بر روی رود سن به حرکت درآمد، عده‌ای از سخنرانان داخلی را واداشت تا این اسب را با اسب سفید قحطی در کتاب مقدس تطبیق دهند. درحالی‌که این اسب ابتدا نقره‌ای است و بعدا در حالی‌که بر روی زمین می‌آید، سفید می‌شود. از طرفی دو بال در بعضی نما ها برای اسب دیده می‌شود که در نگاه بعضی، نماد پگاسوس اسب افسانه‌ای یونان باستان بود که با فضای المپیک و المان های یونانی مراسم، بیشتر مناسب است. بعضی هم اسب نقره‌ای را نمادی از اسبِ رنگ‌ پریده‌ی مرگ در آخرالزمان مسیحی می‌دانند که باز هم با توجه به اینکه به اسبی با رنگ سفید و دارای تبدیل می‌شود، نمی‌تواند برداشت دقیقی باشد. پس بسیاری از نماد ها در برنامه اصلا قابل تشخیص نیست و لذا در این یادداشت فقط به عناصر واضح که دارای پیام قطعی است پرداخته می‌شود و به موسیقی ها و رقص های مراسم که همگی در زمره‌ی موسیقی های شیطانی و حرام قرار می‌گیرد نیز اشاره نمی‌شود.

5. LIBER CCCXXXIII THE BOOK OF LIES WHICH IS ALSO FALSELY CALLED BREAKS THE WANDERINGS OR FALSIFICATIONS OF THE ONE THOUGHT OF FRATER PERDURABO WHICH THOUGHT IS ITSELF UNTRUE
LONDON : WIELAND AND CO.
33 AVENUE STUDIOS, SOUTH KENSINGTON
1913, p111, notes

6. Classic Poetry Series Aleister Crowley – poems -Publication Date:2004
Publisher: PoemHunter.Com – The World’s Poetry Archive, p19