فیلم بیرو در مورد علیرضا بیرانوند دروازه بان مطرح ایرانی است. فیلم اصلا پرداخت خوبی ندارد. پلان های شدیدا کوتاه دارد که گیج کننده بوده و فرق بین رویا، خواب و واقعیت فیلم برایمان قابل تشخیص نیست. این فیلم در مورد دروازه بان تیم ملی است و قطعا باید در یک سکانس دراماتیک و با هنر کارگردانی جذاب صحنه گرفتن پنالتی رونالدو در آن به نمایش گذاشته شود. اما نه تنها ما چنین چیزی نمی بینیم حتی چیز خاصی از فوتبال هم نمی بینیم. گفته می شود بیرانوند استعداد فوتبال است. خب کو؟ چرا چیزی از این استعداد در فیلم به نمایش در نمی آید؟ در تمام فیلم های فوتبالی دنیا از جمله فیلم های پله، مارادونا، فیلم های مربوط به تیم های قهرمان جام جهانی و حتی فیلم هایی که در مورد بازی های فوتبال محلی و بچه ها هستند، بالاخره یک بازی کامل و مهم فوتبال را به نمایش می گذارند که معمولا هم بازی فینال است. اما در فیلم بیرو ما چنین چیزی نمی بینیم. حتی تمرین های مربروط به دروازه بانی هم در فیلم جایی ندارند. پس اینگونه توان درک میزان تلاش بیرانود را هم نداریم. اصلی ترین کلید واژه این فیلم یعنی تلاش کاملا پوچ می شود.
اگر قصد قهرمان سازی و الگو آفرینی باشد، بدون نمایش حساب شده از فوتبال چه در زمین بازی چه در زمین تمرین نمی توان به این هدف رسید. مگر اینکه قصد تولید کننده سلبریتی کردن یک فوتبالیست باشد و با حرام کردن بودجه و ایده نه تنها قدم مثبتی بر ندارد بلکه در اوج دادن یک سلبریتی آن هم بی هدف سهیم می شود. کارگردان سلبریتی تولید می کند نه یک الگو و قهرمان برای نسل آینده.
فیلم بیرو نشان می دهد که بیرانوند از کجا با تلاش زیاد به دروازه بانی تیم ملی رسیده اما چه فایده؟ تمام هدف او در فیلم راضی کردن مادر زن نق نقو و الکی سختگیرش است. حتی بابای بیرانوند هم می گوید:” خودشون از درسو مشق انداختنت، خودشونم مسخره ات میکنن.” رویای فوتبالی کجاست؟ آن رویایی که در فیلم های ورزشی تولید و عرضه می شود کجاست؟ رویا هیچ جایی در این فیلم ندارد و اگر اسمی هم از رویا بیاید فقط توهم است. حتی در فیلم های فوتبالی خارجی که عشق به یک دختر در میان می آید، شاهد چاشنی عاشقانه هستیم و هدف اصلی همان فوتبال است. حالا یا رسیدن به تیم ملی یا قهرمانی جام محلی یا قهرمان شدن در جام جهانی.
در کل نمی دانم دقیقا چرا چنین فیلمی باید تولید شود. فیلمی که از خارج از زمین به فوتبال نگاه می کند و دیدگاهش به فوتبال رویایی نیست بلکه پولکی و مادی است. اصلی ترین عامل موفقیت بزرگترین فوتبالیست ها رویایشان بوده. همانطور که مسی در جام جهانی قطر گفت به رویایم رسیدن و رونالدو گفت این پایان رویای من است. ثروتمند ترین فوتبالیست ها هم به رویای فوتبال تاکید دارند و این رویا اصلی ترین کلید واژه فوتبال است. پس کمترین انتظار از یک فیلم فوتبالی این است که به این رویا سازی بها داده شود. اما تنها چیزی که در بیرو مهم است یک قرارداد 90 میلیونی است.
