بازی کریپتویی همستر کامبت یک بازی کلیکی در بستر تلگرام می باشد. پیش از این انواع بازی های کلیکی وجود داشتند که می باید با زدن روی صفحه، هدف مورد نظر بازی را برای اتمام مرحله انجام دهید. اما تفاوت همستر این است که در ازای هر تعداد ضربه ای که روی صفحه می زنید، به شما پول می دهد!
در خرداد ماه سال 1403 شمسی، بازی همستر سر و صدای زیادی به پا کرد و بخش اعظمی از محتوای تولید شده توسط رسانه ها را به خود اختصاص داد. تحلیل های زیادی نسبت به این بازی وجود دارد. خیلی ها آن را یک فرصت برای یک شبه پولدار شدند می دانند، خیلی ها نیز در حال تمسخر آن هستند و خیلی ها هم در مورد آن تئوری هایی ارائه داده اند. مثلا می گویند این بازی برای پرت کردن حواس جامعه از انتخابات است. یا اینکه منشاء این بازی را ایلومیناتی و صهیونیست جهانی معرفی کرده اند. برخی هم از این فرصت برای نصیحت کردن و ارائه توصیه های اخلاقی استفاده می کنند.
در کل تحلیل های مستند و با سند و مدرک در این زمینه کم هستند. بیشتر تحلیل ها حاصل همزمانی چند رویداد هستند و هیچ خبر موثق یا اطلاعات مستندی از آنها حمایت نمی کنند. در ادامه این مقاله تنها با استناد به اطلاعات موثق به تحلیل و تبین بازی همستر خواهیم پرداخت.
همچنین شما می توانید تحلیل این بازی را از طریق ویدئوی زیر تماشا کنید:
چرا بازی همستر وجود دارد؟
سوال اولی که ممکن است برای هر مخاطبی ایجاد شود این است که چرا باید چنین بازی وجود داشته باشد و در ازای ضربه زدن بازیکن روی صفحه به او پول بدهد؟ با یک مثال توضیح این امر ساده می شود. اگر یک نفر بخواهد برق تولید کند دو راه دارد. می تواند یک نیروگاه برق تاسیس کند یا اینکه تعداد زیادی دوچرخه خریداری کند و با استخدام کارگر و رکاب زدن آنها به برق برسد. قاعدتا نیروگاه، برقِ بهتر و بیشتری را در زمان سریع تری تولید می کند(با اینکه هزینه بیشتری برای صاحب خود دارد). اما بالاخره از هر دو روش برق به دست می آید.
برای استخراج بیت کوین نیز یا می شود تعدادی ماینر خرید و با تحمل هزینه برق آن به بیت کوین رسید، یا می شود چنین بازی هایی را طراحی کرد و با کلیک کردن چند ده هزار یا حتی چند صد هزار نفر روی صفحه گوشی‌شان به بیت کوین رسید. قاعدتا راه اول منطقی تر، زود بازده تر و سریع تر است اما بالاخره از راه دوم هم می شود به بیت کوین رسید و پول به جیب زد.
ولی این چیزی است که خودشان و مردم به به آن اعتقاد دارند. درواقع می گویند تو با کلید زدن روی صفحه به صورت محدود رمز ارز استخراج می کنی. ولی واقعیتی که پشتش وجود دارد این است که شرکت سازنده با مقدار پول اولیه اش با زیر بستر بیت کوین، امتیازات بازی جدید را تبدیل می کند به رمز ارز و در صرافی ها لیست می شود. زمانی که ارز جدید لیست می شود، خرید و فروشش شروع می شود. از اینجا به بعد تقریبا هرچقدر سهم معاملات رمز ارز جدید بیشتر بشود، سازنده ای که صاحب رمز ارز است و سرمایه اولیه را در دست داشته، سود بیشتری نسبت به کسی که در حال خرید و فروش این ارز است کسب خواهد کرد.
ایده همستر از کجا آمد؟
نات کوین اولین بازی کلیکی در راستای استخراج بیت کوین برای صاحبانش بود. در این بازی شما با لمس صفحه تلفن همراه‌تان یک ارز دیجیتال به اسم نات کوین جمع می کردید و سپس در صرافی ها می فروختید و پول در می آوردید. البته که نات کوین از ابتدا یک ارز دیجیتال نبود و مدتی بعد از اینکه بازی آن پخش شد، در صرافی ها ثبت شد و به فروش رسید. همچنین ابتدا قیمت بسیار کمی داشت و مدتی بعد با رشد قیمت مواجه شد و درآمدی را برای بازیکن ها رقم زد.
بعد از تجربه نات کوین، هم صاحبان بازی به بیت کوین خود رسیدند، هم بازیکن ها درآمد کسب کردند. همین باعث شد تا این ایده فراگیر شود و شاهد بازی های کلیکی دیگری باشیم که همستر فقط یکی از آنهاست. صاحبان این بازی ها به هوس بیت کوین و بازیکن ها به هوس پول از این ایده استقبال کردند.
کسانی که از نات کوین درآمد کسب کردند سراغ همستر هم آمدند. کسانی که از نات کوین جا مانده اند دیگر نمی خواهند این یکی را از دست بدهند و به همستر روی آورندند. برخی هم نداسنته بخاطر دعوت دوستان یا اقوام وارد این بازی شدند. در کل انگیزه همه کسب پول است بخاطر همین ساده ترین بازی ممکن را که حتی مخاطب را سرگرم هم نمی کند، دنبال می کنند.
همستر چه سودی برای صاحبانش دارد؟
علاوه بر اینکه کلیک کردن این همه بازیکن به بیت کوین تبدیل می شود، عضو شدن مخاطبین جدید به هوس پول درآوردن در تلگرام(بستر بازی همستر) باعث افزایش ارزش سهام شرکت این پیام رسان می شود. همچنین کانال یوتیوب این بازی چند میلیون سابسکرایبر دارد و بازدید این کاربرها از ویدئوهای کانال یوتیوبی بازی همستر، باعث درآمد چند ده هزار دلاری صاحبان بازی شده. پس صاحبان این بازی از روش های مختلفی در حال درآمد زایی از ایده شان هستند.
هویج سر قلاب
سوال بعدی این است که چرا باید برای کلیک کردن مخاطب به او پول بدهند؟ طبق پاراگراف قبل، فهمیدیم که صاحبان بازی درآمد خوبی کسب کرده اند. بدیهی است اگر بخواهند برای جذب بازیکن بیشتر بخشی از آن را بهشان بدهند. قبلا هم برخی بازی های آنلاین به روش های مشابهی بازیکن جمع می کردند. مثلا با دادن جایزه های مادی مثل تلفن همراه یا خریدن برخی کارت هایی که بازیکن در بازی آن ها را جمع می کند، بازیکن ها را ترغیب می کنند تا این بازی را نصب کنند. یعنی بازیکن به هوای آن پول یا جایزه وارد بازی می شود. هرچه تضمین پول درآوردن یک بازی بیشتر باشد، قاعدتا عده بیشتری جذب می شوند.
آیا همستر واقعا به بازیکن ها پول می دهد؟
حتی نات کوین هم درآمد چندان زیادی را در سقف قیمت به مخاطب خود نداد(به نسبت زمانی که بازیکن ها صرف کردند). امکان دارد که سکه های بازی همستر به عنوان یک ارز دیجیتال در صرافی ها ثبت شوند. اگر این اتفاق بی افتد سکه هایی که بازیکن ها جمع کرده اند به پول تبدیل خواهند شد. در غیر این صورت فقط وقتشان را تلف کرده اند.
آن چیزی که از دست می رود
در طول تاریخ بارها سابقه داشته که مردم به هوس ثروت باد آورده یا طی کردن ره صد ساله در یک شب، دارایی های خود را باخته اند. مثل ماجرای درخت سکه پینوکیو. پینوکیو به هوس رسیدن به هزاران سکه، یک سکه داشت و آن را کاشت تا پولدار شود. اما همان یک سکه را هم از دست داد.
در اواخر دهه بیست قرن بیستم در آمریکا، مردم پس از تماشای روند عالی بورس، پس انداز خود را وارد بازار سرمایه کردند و حتی از بانک ها وام گرفتند. اما یک شبه بورس سقوط کرد و خاکستر شد و دارایی های مردم هم به باد فنا رفت. در سال های 1398 و 1399 در کشور خودمان نیز اتفاق مشابه رخ داد. قاعدتا پول نابود نمی شود، بلکه از جیب یک سری از مردم به جیب افراد دیگری می رود. ماجراهای مختلفی در سطح کشور خودمان و سطح جهان وجود دارد که باعث کلاهبرداری یا انتقال ثروت از جیب مردم به جیب ثروتمندان شده اند. مثل همین بورس یا کوروش کمپانی یا ترفند پانزی.
برخی از نظر حافظه تاریخی کلا ضعیف هستند و این موارد یادشان نمانده. برخی دیگر هم چون قرار نیست پولی را در این راه سرمایه گذاری کنند، باور دارند که حتی اگر همستر به پول هم نرسید چیزی از دست نداده اند. اما آیا واقعا چیزی از دست نرفته؟ دقیقا چه سرمایه ای پای این بازی در حال صرف شدن است؟
برخی این بازی ها را آنقدر جدی گرفته اند که ساعت های بسیار زیادی را صرف آن می کنند و روش های خلاقانه مختلفی را ابداع کرده اند. مثلا تعداد زیادی تلفن همراه تهیه کرده اند یا دستگاه هایی درست کرده اند مخصوص کلیک کردن. این بازی برای بعضی ها به گفته خودشان به یک اعتیاد بدل شده است و تمام فکر و ذکرشان کلیک کردن شده. مثلا شب ها نمی خوابند تا سکه استخراج کنند. این بازی صرفا در مترو، اتوبوس یا سایر جاهایی که زمان پِرت است، انجام نمی شود که بگوییم هیچ زمان مفیدی از دست نرفته است. اتفاقا زمان زیاد و دغدغه فراوانی برای این بازی خرج می کنند.
همچنین خطر خرابی تلفن همراه هم وجود دارد. به عنوان مثال بازی فروت نینجا به این دلیل که باعث خراب شدن صفحه لمسی گوشی می شد از مخاطب منع شد. قاعدتا کلیک کردن با سرعت بالا آن هم هزاران بار با دست یا کلیک کردن با دستگاه های دیگر باعث خرابی صفحه گوشی می شود. زیرا گوشی های هوشمند برای چنین استفاده ای طراحی نشده اند. سرمایه ای که مخاطب از دست می دهد، وقت، اعصاب و هزینه هایی هستند که در آینده باید بدهند.
از مرسوم ترین روش های نظام های سرمایه دار، سرگرم کردن مردم به امری بیهوده برای کنترل بهتر آنهاست. بارها در تاریخ سابقه داشته که مردم به سرگرمی های لهو دچار شده اند تا بهتر کنترل شوند یا چیزی از آنها گرفته شود. در ماجرای آندلس می بینیم که مسلمانان مشغول سرگرمی های لهو می شوند و حکومتشان را از دست می دهند و همگی کشته می شوند. یا در قرن 19 شاهد گسترش مراکز سرگرمی به طور فزاینده ای بودیم تا حقوق کارگرها و کارمند ها به جیب سرمایه داران باز گردد.
به همین دلیل بود که کارلو کلودی در آن زمان رمان پینوکیو را نوشت که در آن پینوکیو آنقدر در مراکز سرگرمی بازی می کند تا به الاغ باری تبدیل می شود. یعنی این مراکز سرگرمی در ازای خدماتی که می دهند قصد ندارد فقط پول دریافت کنند، آنها از شما کارگرهایی می سازند برای عصر جدید. برده داری مدرن یا کارگران هزاره سوم دقیقا تحت تاثیر همین اتفاقات به وجود می آیند. مردمی که در ظاهر آزاد هستند اما در باطن کاملا در خدمت دست های پشت صنایع سرگرمی هستند.
در نظام سرمایه داری یک سنت به کسی اضافه داده نمی شود. چه برسد به یک دلار و چند صد دلار. اگر چپاولتان نکنند، حداقلش این است که چیزی هم به شما نمی دهند. پس انتظار نداشته باشید چنین بازی هایی قصد فراهم کردن یک فرصت را برای پولدار شدن مخاطبین خود داشته باشند. بازیکن ها صرفا کارگرهای بسیار ارزانی هستند که با رویای رسیدن به پول، در حال رکاب زدن هستند تا صاحب این مجموعه به برق برسد. در آخر هم معلوم نیست آن پول را به کارگرهایش بدهد. پس می توان گفت کسانی که رکاب می زنند کارگر نیستند، بلکه “برده” هستند.
جمعبندی
باد آورده را باد می برد. کما اینکه در آخر هم قرار نیست پول چندان زیادی نصیب بازیکن شود، همان مختصر پول هم چون باد آورده است به راحتی خرج می شود و برکتی نخواهد داشت. برخی به انگیزه ثروتمند شدن در حال انجام این بازی هستند(جدی). اما اگر بخواهم راحتتان کنم، هیچ کس با این کارها ثروتمند نشده. همین حالا ثروتمندان جهان هیچ کدامشان برنده های لاتاری یا این قبیل بازی ها نیستند. ثروتمندان اصیل با تلاش و تخصصی که داشته اند به ثروت رسیده اند آن هم نه یک شبه. اگر می خواهید چند میلیون تومانی به دست آورید و در آخر هم خوشحال باشید که کاری نکرده اید و فقط با یک تلفن همراه پول درآورده اید، بازی همستر برای شما می تواند گزینه خوبی باشد.
اما ثروتمند شدن با این کارها امری محال است. زمان خود را خرج تحصیل، یاد گرفتن هنر، حرفه و یک تخصص کنید. آنگاه تازه در مسیر ثروتمند شدن می توانید حرکت کنید. تازه به دوران رسیده های اینستاگرام الگوهای خوبی برای ثروت نیستند. آنها زود تر از شما فهمیده اند که راه پولدار شدن از طریق تلفن همراه، طراحی بازی هایی مثل همستر، فروش پکیج های آموزشی زرد و پکیج موفقیت، فروش دوره آموزشی ترید(برای ارز دیجیتال) و کارهای مشابه است. آنها اینگونه جیب شما را خالی می کنند. رویا می فروشند و پولدار می شوند. ثروتی که به شما وعده داده بودند را خودشان صاحب می شوند.
مهم‌ترین بحث در مورد همستر کامبت، فرهنگ بازی در ایران می باشد. سال هاست فوتبال(که یه نوع بازی محسوب می شود) تبدیل شده به دغدغهٔ مردم و خیلی ها هم با روش ها مختلف از آن کاسبی می‌کنند. حالا هم که یک بازی دیگر آمده، مردم دنبال کاسبی خودشان هستند. این به توهماتی برمی گردد که اخبار باعث آن شده اند و گل فلان تیم را در حد اخبار مهم سیاسی، جنگی یا اقتصادی دنیا مهم جلوه داده اند.
به عبارت دیگر، وقتی مردم کار جدی نکنند، دغدغهٔ خاصی نداشته باشند و در چرخهٔ سرگرمی-کار گیر افتاده باشند، مطمئنا اگر بشود از سرگرمی و کار های بیهوده، پول درآورد، از کار خود می کاهند و سراغ سرگرمی می روند. گسترش فرهنگ بیهوده‌گرایی در ایران(و حتی جهان)، نتیجه‌ای جز هجوم مردم به انگشت زدن به یک همستر برای دریافت سکه، ندارد. ذاتا بین لگد زدن به توپ، انگشت زدن به همستر و تیراندازی به ویتنامی ها در کال آف دیوتی تفاوتی وجود ندارد. همستر بهانهٔ خوبی‌ست برای بازبینی در سیاست های رسانه‌ای ما. سیاست هایی که به شدت شبیه سیاست های کشور های غربی هستند و از همان ها تبعیت می کنند. دقیقا داستان پینوکیوی کارلو کلودی در حال تکرار شدن است. مردمی که برای سرگرمی وقت زیادی را صرف می کنند و در آخر به برده های اربابان سرگرمی تبدیل می شوند.
خوب است بخوانید:
نقد و بررسی پینوکیو(Pinocchio)؛ انتقادی تاریخی و ماندگار به صنایع سرگرمی
خیلی عالی بود. افرین به سرعت عمل مجموعه آی نقد.
تو ویدیو اطلاعات تخصصیتون از ارز دیجیتال خیلی پایین بود انتظار یه تحلیل قوی داشتم
دیگه شرمنده
خلاصه مفید می خواستیم باشه
سلام
بسیار نقد کاملی بود؛
این چند وقت نقد های زیادی رو نگاه کردم اما همه جنبه ها رو پوشش نمیدادن؛
ولی شما باز هم مثل همیشه کامل نوشتین….
مسئله ای که الان مهمه اینکه درسته ناتکوین لیست شد و یه عده واقعا به مقداری پول رسیدن اما اعتماد سازی ای که نسبت به ایردراپ ها شد هزینه و خسارت خیلی بیشتری خواهد داشت
همستر هم که دیگه لیست بشه خیلی بدتر
دراینده بالاخره از 100 ایردراپ 90 تاشون کسی مثل تلگرام پشتش نیست که نخواد آبروش زمین بخوره و کلاه برداری از آب درمیاد
ما الان 3 تا قشر داشتیم در مورد اعتماد سازی به ناتکوین بقیشو کار ندارم
1_کسایی که چون دیدن اعتبار تلگرام پشتشه شروع کردن
2_کسایی که منتظر حرف فعالین حوزه تکنولوژی مثل اهورانیازی و جادی بودن
3_کسایی که تا اطرافیانشون به پول نرسن ایردراپ هارو باور نمیکردن
الان هم اعتماد به اون فعالین حوزه تکنولوژی از بین رفته هم قشر سوم اعتماد کردن و هیچ کس گوشش بدهکار نیست تا تیرماه اگه همستر هم لیست بشه واویلا دیگه ایردراپ های بعدی واقعا هیچ کس گوشش بدهکار نیست
یه سری نکات عجیبی هم هست اینکه همستر فیلتر نیست و صرفا پروکسی تلگرام کافیه و *** جدا نمیخواد و ایرانیا راه تر سمتش رفتن تا تپ سواپ
اگه کانال خود پاول دروف هم دنبال میکنید جدیدا واقعا آدم عجیبی شده پست های آخرش میگفت ما باعث شدیم عده ای زیادی به موفقیت و پول رسیدن از طریق ناتکوین!!700 دلار دقیقا برا کدوم اروپایی و آمریکایی اصلا پول حساب میشه؟احساس میکنم ایرانی هارو داره تحقیر میکنه حالا روسیه ای هارو نمیدونم
در واقع این مقدار پولی که در ازای کلیک کردن میدن یه جور غرامت جانبازی هست(تازه اگر بدن و ارزشش یک هزارم دلار نشه)
.در برابر سلامت روح و روانی که اصلا از دست ندادنش تضمینی نداره
با توجه به نمونه های مشابهش دقیقا مثل یک سیستم بردگی میمونه که فقط یک پرس غذا برای زنده موندن میده تا تو براش کار کنی.هیچکس رو هم هیچوقت پولدار نکرده در طول تاریخ…
با سلام و عرض خسته نباشید خدمت شما.
بابت ابراز دیدگاهتون نسبت به پدیده همستر کامبت ممنون.
اما ما چند هفته میشه که منتظر نقد و بررسی فیلم Civil War به کارگردانی الکس گارلند هستیم.
بالاخره این فیلم نقد میشه؟ منتظر شما هستیم…
سلام علیکم
نقد یک فیلم که مخاطب اون رو سفارش میده توی لیست کاری ما قرار میگیره، بلافاصله نمیتونیم بهش بپردازیم چون اولویت های دیگه ای هم توی صف هستند. از شکیبایی شما ممنونم. به موقع اگر وقت اجازه بده به این فیلم هم می پردازیم
کما اینکه الان هم تحقیقاتی در مورد تیم تولید این فیلم و یادداشت هایی داشتیم
7،8 سال دیگه این صحبت ها تغییر میکنه
برای سایت های شرط بندی هم همینارو گفتیم
امثال شما همین جوابو دادن
از نظر تاریخی میشه قضاوت کرد اونجا کی درست گفت
تو حوزه رمز ارز هنوز در حال تحقیق هستم(برخلاف اکثرافرادی که یکبار بهشون میگن پول تو دلاره،میرن دلار می‌خرن بعد که دلارا رو دستشون باد میکنه به زمین و زمان فحش میدن،چندسال بعد بهشون میگن پول تو بورسه بعد میرن تو بورس بدبخت میشن بعدش دوباره به زمین و زمان فحش میدن،بعدش که میگن پول تو مسکنه میرن توکار خرید و فروش زمین که اونجا هم بدبخت میشن الان هم که دیگه از همه مزخرف تره و مضحک تره،نمیتونم چی تو مغزشون هم میگذره،آخه کدام ثروت بلندمدتی از این راه ها به کسی رسیده است؟ثروتمند اونیه که میره PayPal می‌سازه،ثروتمند اونیکه میره Facebook می‌سازه،ثروتمند اونیه که میره ژاپن نمایندگی فروش کفش ورزشی ژاپنی تو ایالات متحده رو برعهده میگیره و بعد هم کمپانی نوار آبی رو می‌سازه،ثروتمند اونی نیست که میره مخ پولدار میزنه،ثروتمند اونی نیست که میره با کلیک کردن روی صفحه گوشیش چند میلیون از جیب این و اون برمی‌داره،ثروتمند اونی نیست که میره یک کار فوق راحتی که همه انجامش میدن انجام بده)ولی اگر از لحاظ اقتصادی بخوایم نگاه کنیم واقعا روی پایه های لرزان و سستی بنا شده است،سریالMoney heist رو احتمالا اکثرتون دیدید،تو سریال می‌بینید که چطور با خالی کردن ذخیره طلای ملی،ارزش پول ملی سقوط می‌کند و در پی آن کل کشور دچار فروپاشی می‌شود در واقع سریال مبنا ارزش پول رو بخوبی نشان می‌دهد،طلا یک فلز گرانبها است که طی مدت بسیار طولانی ماندگاری دارد و امروزه یکی از مهم ترین مبناهای تعیین ارزش پول ملی هر کشور همین طلاست،درواقع ما اینجا با یک مبنا ثابت و مطمئن کار می‌کنیم،همستر چنین چیزی را ندارد،برای بیتکوین مساله فرق می‌کند،وقتی بیتکوین ساخته شد از همان ابتدا گفته شد که مقدار کلی بیتکوین در سراسر جهان و کل تاریخ چقدر است و در واقع مثل اینه که در یک منطقه ای شهر وجود داشته باشد که دورتادور خودش حصار یا دیوار کشیده باشد و از قضا در این شهر هم یک معدن طلا وجود داشته باشد و ساکنان این شهر هم امکان خروج از آنجا را نداشته باشند یعنی مقدار پول خروجی و به قولی هدر رفته صفر باشد،در اینجا یا همگان از لحاظ طبقه ای یکسان هستند یا همیشه یکی خیلی پولداره و بقیه به شدت بی پول،تو بحث همستر قضیه فرق میکنه ما اینجا یک مبنای فیزیکی مشخص برای تعیین ارزش پول نداریم و بهتره اینجوری بگوییم که اینجا معدن طلایی وجود ندارد،منبع پول این شهر جیب ساکنان آن شهر است و وضعیت فاجعه بار آن است که در این شهر امکان خروج وجود دارد،قیمت همستر هم توافقی است یعنی کاربران بین خودشان توافق می‌کنند و می‌گویند من حاضرم برای فلان قدر همستر فلان قدر پول پرداخت کنم و دقیقا مشکل از همینجا شروع می‌شود،ببینید ما یک مبنای دقیق نداریم مثل طلا نداریم که بگوییم تو یک مخزنی می‌گذاریم که تا قرن ها بعد هم از جای خود تکان نمی‌خورد،بذارید اینجوری برایتان اینجوری قضیه رو شرح دهم،آخر آخر کار چه اتفاقی قراره بیافته؟هرکی تو دنیا یک گوشی دستش داره میره تو کار همستر و در واقع انگار ما اومدیم یک بانک زدیم که توش کل پول های جهان رو ذخیره کردیم،چه اتفاقی می‌افتد؟روز به روز از مقدار این پول ها کمتر می‌شود،چرا؟چون کاربران که فقط برای خرید همستر،پول صرف نمی‌کنند هزینه های دیگری هم وجود دارد که این یعنی چی؟!یعنی روز به روز از مقدار این پول کمتر می شود وقتی این مقدار کمتر بشود،سازندگان مجبور می‌شوند برای آنکه کاربران خود در این فضا نگه دارند،قیمت همستر را پایین بیاورند،این پایین آمدن آنقدر ادامه میابد که شما میفهمید برای بدست آوردن مقدار بسیار بسیار کمی پول باید یک زمان فوق‌العاده طولانی بگذارید که خب تابلوئه اصلا صرف نداره در واقع انتهای این مسیر فقط بدبختی و از دست دادن پول هایی است که قبلا برای این موضوع خرج کرده اید،مگر اینکه مثل بیتکوین تعدادش از قبل مشخص باشد یا مبنای مطمئنی مثل طلا داشته باشد که فکر میکنید دولت ها می‌گذارند همچین اتفاقی بیافته؟بذارید رک بگم،کسب درآمد بالا از راه چندتا کلیک روی صفحه موبایل یعنی از دست نیروی انسانی جهت تحصیل،کار،مدیریت و …و همینطور پایین آمدن “تولید”،کدام دولتی همچین حماقتی می‌کند؟!دقت کنید مشکل این نیست که دولت نخواهند شما ثروتمند شوید،مشکل اینه که تو دستی دستی داری خودت رو بدبخت میکنی همانطور که قبلا تو دلار و بورس و مسکن و … بدبخت کردی!البته میگم که این موضوع جای تحقیق گسترده دارد و من هنوز دارم روی این موضوع کار میکنم ولی تا الان که چیزخوبی را نشان نداده است.
پنیر مجانی در تله موشه
هر جایی که همه رفتند شما فرار کن