ادامه فیلم سازی های اجتماعی حامد محمدی از فیلم طلا و مس تا فرشته ها با هم می آیند اغاز حیرت برانگیزی فیلم های مذهبی برای او در سینما ایران رقم زد و اعتماد مخاطب را جلب کرد. همچنین تحسین های بزرگان سینما را برای او به همراه داشت.
مشغول شدن او از سال 95 به ساخت فیلم های طنز_ مذهبی اورا به گفته منتقدان وارد چالش همیشگی و فراز نشییبی عجیب کرد. که به نمونه های آن فیلم اکسیدان و قبله عالم می توان اشاره کرد.
در این اثر محمدی که فیلم چپ راست است، می توان گمان برد سعی داشته با بیان طنز گلایه آمیز احزاب سیاسی ایران مورد انتقاد قرار بدهد. ولی آیا موفق این امر شده است؟
تبلیغات رسانه ای
از اتمام ضبط این فیلم که با حاشیه توقیف و جلوگیری از مجوز اکران همراه بود بگذریم. محمدی در یک مصاحبه خبری “چپ راست” خود را به اثری شبیه مارمولک توصیف کرد. اینگونه باعث تشویق مخاطب به دیدن فیلم چپ راست شد.
بعد از او افراد دیگر به صورت پراکنده فیلم هنوز اکران نشده “چپ راست” را با اثار مختلف سینمایی مقایسه کردند. از جمله آنان می توان به مقایسه با فیلم خوب بد جلف اشاره کرد.
جالب تر این بود تمام این مقایسه ها حکایت از برتری اثر اخر محمدی نسبت به اثار مقایسه شده داشت. همه این ها مخاطب اهل سینما تهیج می کرد در اولین فرصت اکران، خود را به اولین گیشه برساند و شاهده اثر چپ راست باشد.
فارغ از این که اثر محمدی در یک شوآف رسانه ای در فضا رسانه قرار گرفته و بعد بررسی خود فیلم بدون مقایسه با اثر بی ربط اش یک فرافکنی بیش نیس برای جلب مخاطب هرچه بیشتر.
فضای فیلم چپ راست
سراسر فیلم هر دو جریان سیاسی را افراد لاکچری و بی مبالات معرفی میکند که جبهه راست بوی عرق همراه با گلاب مانده دو انگشتر به دست راست معرفی میکند. جبهه چپ را اهل مد و تفاخر و تکنوگرای محض نمایش می دهد و چندین بار از زبان رامبد جوان که نماینده جبهه راست است جبهه مخالف دشمن قلمداد می شود نه رقیب.
در مقابل این مفهوم رسانی به مخاطب در ابتدا فیلم در اوسط فیلم از تضاد فرهنگی دو خانواده سیاسی می توان گفت نوعی مبالغه حکایت می کند تا بتواند ژانر کمدی خود را حفظ کند و خنده ای از تماشاگران بگیرد. اواخر فیلم هم مخاطب سرگردان و متحیر نقشه اول فیلم هست که که بود؟ نتیجه گیری فیلم برای مخاطب فیلم شوخی های سیاسی نخ نما شده ای است که قسمت هایی از آن هم نامفهوم و گذرا هستند.
سخن آخر فیلم چپ راست
مخاطب گنگ از نتیجه گیری با پایان فیلم مواجه می شود. ساخت فیلم های که نقد سیاسی همراه داشته باشد تبحر خاص و تیزبینی ویژه ای می طلبد. چیزی که ما در فیلم چپ راست ندیدیم. شاهد انتقاد سازنده ای نیستیم، صرفا با کمدی سیاه دیگری طرف هستیم که فقط وقت و اعصاب مخاطب را حرام می کند.
سلام با اینکه فیلم رو ندیدم اما از طریق متن شاید درک خوبی از فیلم به دست آورده باشم
ظاهرا کارگردان قصد داشته اثری بسازه که با دیدی کلان تر دو جریان روبرو رو افراط و تفریط قلمداد کند افراط و تفریطی که البته در بطن به هم بسیار نزدیک هستند اما خودش گرفتار نوعی غرض ورزی و همچنین لودگی شده و به آن دید کلان و والاتر از دوقطبی سیاسی نمی رسد و اساسا وقتی دیدگاهش را کامل ارائه نکرده و تنها به عرصه دشمنی دو حزب می پردازد خود را گم می کند زیرا هدف و غایتی از کاری که می کند ندارد
دقیقا دوست عزیزم . بازم پیشنهاد میکنم فیلم ولی بینیید ارادتمند محمد احمدی
فیلم ربطی به افراط و تفریط نداره
به شخصه اینطور فیلم ها رو دوست ندارم
ممنون از این مطلب کاربردی