نقد و بررسی فیلم وی مثل وندتا(v for vendetta)؛ طرفداران حکومت نخوانند

فیلم وی مثل وندتا یک فیلم خاص از سینمای هالیوود است که از یک کمیک بوکی با هیمن نام اقتباس شده است. این فیلم از آثار فاخری همچون کونت مونت کریستو، شبح اپرا و 1984 الگو برداری کرده است. واج آرایی حرف “وی” در طول داستان، گفتن دیالوگ های ماندگار، نماد گرایی و فضا سازی مناسب با داستان از جذابیت های تکرار نشدنی این فیلم سینمایی هستند. واچوفسکی ها نویسنده این اثر سینمایی هستند. واچوفسکی ها از عوامل اصلی ساخت سه گانه ماتریکس هم هستند. ترکیب عدد 5 سلول، عدد 5 نوامبر (که 5 به اعداد یونانی v می شود) شروع شدن انبوهی از دیالوگ ها با حرف وی، نوشتار پر از وی روی آیینه، نماد وی روی پوستر ها و نمایش آن از آتش بازی زیباترین نوع ترکیب حرفی در کل سینمای هالیوود است که دوبار در اسم فیلم هم رخ نمایی می کند.

شخصیت اصلی فیلم وی مثل وندتا چه کسی است؟

اول از همه باید گفت که می توان ترکیب بتمن و زورو را در شخصیت وی دید. از آن جهت که وی از شخصیت های کمیک بوک های دنیای دی سی است اصلا بعید نیست از بتمن الگو گیری شده باشد. دیالوگ های آرمانی که او می گوید نشان دهنده یک مسیر جدید برای جامعه هستند. دیالوگ هایی که کاملا مخالفت خود را با وضعیت سیاسی حکومت بیان می کند.

وی در صحنه های انتهایی در جواب اینکه چرا نمی میری، می گوید: زیر این نقاب یک آرمان وجود دارد. آرمان ها ضد گلوله هستند.

در جایی او می گوید: “این حکومت است که باید از مردم بترسد نه اینکه مردم از حکومت بترسند.” این جمله نماد مخالفت او با سیستم اجرایی حکومت بریتانیا است.

در جای دیگر شاهد هستیم که گفته می شود: “او همه ماست”. وی پشت نقابی است که هیچگاه آن را بر نمی دارد. در جایی دکتر پزشک قانونی بیان می کند: “او به من نگاه می کرد با اینکه چشم نداشت”. در جایی خود وی می گوید: “پشت این نقاب چیزی که قرار دارد چهره من نیست و فقط استخوان و ماهیچه است”. جالب است که به پوست اشاره نمی کند. در جایی هم دستان سوخته وی را مشاهده می کنیم.

تمام تکه های پازل را جمع کردیم. اول اینکه وی چهره ندارد. او تمام چهره اش را از دست داده. او صورت ندارد. وی از ماسک برای پوشاندن چهره اش استفاده نمی کند بلکه این ماسک چهره اوست. همچنین وی یک شخص نیست. او یک نماد است. نمادی برآمده از درون ملت یک کشور. او آرمان ملت یک کشور است. آرمان آزادی، آرمان مبارزه، آرمان پیروزی، آرمان خفته سال های خفقان. این آرمان در ابتدا نماد مشهور عدالت انگلیسی(دادگاه اولد بیلی) را نابود می کند و چهره جدیدی از عدالت را برای جامعه بیان می کند. بله تعریف عدالت ملت با تعریف عدالت نخست وزیر کاملا متفاوت است. انفجار کاخ وست مینستر نیز نمادی از نابود کردن دموکراسی انگلیسی و غربی است. این انتخابات نیست بلکه انتصابات از طریق سوء استفاده از شرایط ویروسی به شدت شبیه به کرونا است. ویروسی که خود دولت برای به زانو در آوردن ملت ساخته و از آن بهره می برد.

جالب است فیلمی مربوط به سال 2005 که در مورد سال 2020 ساخته شده المان های زیادی از 15 سال پس از ساخته شدنش را ارائه داده است. مثل ویروس کرونا.

حال به سراغ تحلیل اسم و ظاهر وی می رویم:

عدد ۵: سطوح پنج ضلعی مظهر آزادی فکر بشر است.بشر پنج حس دارد. فیثاغورث ستاره پنج شاخه را علامت حق شناسی می شمرد. اگر سیبی را از وسط(به صورت افقی) به دو نیم کنیم ستاره پنج پر در وسط ان دیده میشود. احتمالاً به همین دلیل سیب نخستین مظهر گناه بشر محسوب شده است. قبایل اتیروسک و رومیان قدیم عدد پنج را مظهر ازدواج میدانستند.

نماد v: در نماد گرایی کابالایی و صورت های فلکی حرف v وجود دارد. وی در صورت های فلکی نماد قوچ یا همان صورت فلکی جُدَی است که معنای تولد می دهد(تولد آرمان شخصیت اصلی داستان). در کابالا هم حرف وی وسط سر بز بوبافت وجود دارد. پس یک وی در صورت های فلکی نماد قوچ است که ما را به سمت نماد کابالایی هدایت می کند. جالبه که در پاراگراف قبل به ارتباط وی و ستاره پنچ پر اشاره کردیم.

ظاهر وی بسیار شبیه به خاخام های یهودی است. همانند آنها کلاه گذاشته، ردای سیاه پوشیده و موهایش شبیه به خاخام ها از اطراف کلاه بیرون ریخته. وقایع نمایش داده شده در آزمایشگاه شبیه به آزمایشگاه های آلمان نازی است که اتفاقا یهودیان هم در آن مورد آزمایش قرار می گیرند. آتش سوزی آزمایشگاه هم می تواند به هلوکاست اشاره داشته باشد. از طرفی بازیگر نقش زن فیلم وی مثل وندتا یهودی است. یعنی وی مثل همان منجی که در عقاید یهود آمده به تربیت جانشین خودش که آن هم یهودی است می پردازد. صورت فلکی v اشاره کرد یک منجی در حال تولد است. اما در انتها وی کشته می شود. کسی که قرار است منجی حقیقی باشد و جامعه را حفظ و رهبری کند شاگرد وی است. به همین دلیل وی به سختی او را تربیت می کند.

انتقادی به وی

انقلابگری شخصیت های داستان ریشه در اتقافات کودکی آنها داشت. شخصیت وی و زنی که نامه اش در زندان بود بخاطر تنفری که از جوانی یا نوجوانی داشتند ضد نظام شده بودند. خود شخصیت وی در ابتدا شروع به کشتن کسانی کرد که در آزمایشگاه نقش اساسی داشتند. بزرگترین لیدرها معمولا از شرایط سالم و رشد طبیعی برخوردار نبوده اند و در حقیقت اعتراضشان بیشتر ریشه در انتقام جویی دارد نه بهبود بنیادی شرایط. اسم فیلم هم به همین نکته اشاره می کند.

بیایید از نظر اسطوره ای و نماد شناسی هم شخصیت وی را بیشتر بررسی کنیم:

حوروس: حوروس از خدایان و منجی های مصری است. او به خدای جنگ، خدای مبارز و خدای انتقام مشهور است. دقیقا مانند شخصیت وی که انتقام جو و مبارز است(اصلا داخل اسم فیلم “انتقام” هست). حوروس خود را وقف راه انتقام می کند مثل وی که خود را وقف انتقام می کند. زنده ماندن وی پس از آتش سوزی دیگر شباهت او به حوروس است. در روایات مسیحی سرگذشت عیسی بیشترین شباهت را به سرگذشت حوروس دارد.

کارت تاروت v: شماره ۵ یا v در تاروت هیروفنت است. مفهوم هیروفنت یعنی کسی که اسرار را می داند و کسانی که نمی خواهد بفهمند گمراهشان می کند و به افرادی که می خواهند یاد میدهد. در فیلم وی مثل وندتا شخصیت وی در حال آموزش آرمان هایش به شخصیت زن و شخصیت پلیس داستان بود. آموزش یکی از طریق زندگی کردن و شکنجه در زندان دروغین و دیگری با ارائه معماهای گوناگون.

سفیروت پنجم درخت کابالا: گوورا یا گبورا (روشن «قدرت»)، پنجمین سفیرا در درخت کابالیستی زندگی است. بر اساس برخی از منابع مدرن، Gevurah با رنگ قرمز همراه است. شخصیت وی با گل های قرمز همراه است. Gevurah به عنوان شیوه ای که خداوند برای مجازات شروران و قضاوت بشریت به طور کلی در نظر گرفته است. اساس سختگیری، پایبندی مطلق به قانون، و اجرای دقیق عدالت است. دقیقا مثل شخصیت وی که برای احقاق عدالت و مجازات کردن شروران آمده است. علامت سفیروت پنجم علامت مرد است و شخصیت وی نیز مرد است.

علامت وی: علامت وی شکلی که شخصیت از خود باقی می گذارد و ابتدای فیلم همانند زورو آن را روی پوستر حک می کند به شدت به نماد آنارشیسم شباهت دارد. آنارشیسم یعنی بی نظمی خواهی و مبارزه با حکومت و شخصیت وی نیز پدید آورنده بی نظمی و مبارز علیه حکومت است.

نام مسیح: به تعداد بالا شاهد استفاده از نام مسیح توسط شخصیت های داستان هستیم. همچنین با یک حکومت متعصب مسیحی روبه رو هستیم. در ضمن خود شخصیت وی از انجیل بارها دیالوگ نطق می کند و بارها اسم مسیح را می برد. آثار هنری موجود در خانه وی اکثرا مذهبی و مربوط به دوره رنسانس هستند. همانطور که گفتیم در روایات مسیحی زندگی نامه عیسی شباهت زیادی به حوروس دارد. از آن سو که شخصیت وی همان حوروس بود پس از نظر سرگذشت همانند عیسی هم هست.

از آن جهت که فیلم وی مثل وندتا به شدت نمادین است باید آن را از نظر اسطوره ای، نجومی و اعدادی بررسی می کردیم. خیلی جالب است که اسطوره حوروس شخصیتی منجی محور است و سایر المان های مرتبط به وی هم نشان دهنده کامل بودن او و مناسب بودن او برای منجی بودن هستند. یعنی اسطوره و حرف و عدد وی به علاوه بحث نجومی و ریاضیاتی مربوطه در حال القاء کردن منجی بودن شخصیت وی هستند. در ادامه پادآرمانشهری را بررسی می کنیم که وی علیه آن قیام می کند و منجی مردمش می شود.

پادآرمانشهر فیلم وی مثل وندتا

در این فیلم انگلستان یک کشور پادآرمانی است و ویژگی های خاصی دارد. اول از همه به سراغ این می رویم که چرا بریتانیا به عنوان کشور پادآرمانی انتخاب شده.  بریتانیا کشوری است که از نظر تاریخی از کهن ترین تمدن های اروپا است. بریتانیا از مقتدر ترین و مستحکم ترین حکومت های دنیا به حساب می آید. همچنین بریتانیا حکومتی قدرت طلب و مالکیت طلب است. ایدئولوژی بریتانیا بر پایه استعمار و تاراج کشور های جهان چیده شده. در تاریخ هم که بنگریم می بینیم حتی هزار سال پیش نیز بریتانیا به کشور های ایرلند، ولز و اسکاتلند دست درازی می کرده است. اصلا اسم بریتانیا از همین شیوه حکومت و ایدئولوژی نشات می گیرد. به تشکل انگلستان و مستعمراتش بریتانیا می گویند. در ادامه با این قدرت طلبی و مالکیت طلبی کار داریم.

ویژگی های پادآرمانشهر فیلم وی مثل وندتا

دولت شبیه به نازی

دولت نازی هر چه بود و هر ایدئولوژی داشت، اکنون یک دولت منفور در سطح جهان است. کاری نداریم که تاریخ را فاتحان می نویسند یا نه. مهم این است که در سطح جهان مخصوصا غرب که بیشترین مخاطب فیلم وی مثل وندتا را داشت، دولت نازی منفور است.  به همین دلیل یک دولت شبه نازی برای افزایش حس خفقان و تنفر نسبت به دولت بریتانیا در این فیلم آفریده شده است. زبان بدن آدام ساتلر شباهت زیادی به زبان بدن هیتلر دارد. همچنین رژه ای شبیه به رژه نازی ها و پرچمی قرمز رنگ با مایه صلیب را شاهد هستیم. این فضا سازی برای ایجاد احساس تنفر و بد جلوه دادن دولت بریتانیا است. در ضمن اینگونه مشخص می شود که سمت بد داستان چه کسی است.

رفتار با اقلیت ها

مسلمانان، کفار، یهودیان و همجنسگرایان در جامعه پادآرمانشهری طرد شده محسوب می شوند. این اقلیت های حق زندگی هم ندارند چه برسد به حقوق دیگر. در این جامعه ژرمن ها و بریتانیایی های اصیل از درجه بالا تر اجتماعی نسبت به ایرلندی ها برخوردار هستند. این نژادپرستی و قومیت گرایی نیمچه شباهتی به سیاست های دولت نازی دارد. مخصوصا زمانی که از یهودیان و ژرمن ها حرف به میان می آید. اقلیت ها به قدری دپو شده اند که آثار معنوی و هنری مربوط به آنها حق نشر در جامعه و به نمایش در آمدن در موزه ها را ندارند. البته که تاکید بیشتر روی مظلوم نمایی همجنسگرایان است که از واچوفسکی ها(خودشان ترنس هستند) بعید نیست.

رسانه کنترل شده

در فیلم وی مثل وندتا رسانه کاملا تحت کنترل دولت است. اخبار، روزنامه ها، پوستر ها، بنر ها، برنامه های مجری محور و سریال های تلویزیونی همگی توسط دولت تحت نظارت هستند. رسانه ها باید هم عقیده و هم جهت با دولت فعالیت کنند و در صورت مغایرت محتوا با دولت دپو می شوند. این رسانه ها به قدری فعالیت این چنینی داشته اند که سلیقه مخاطب نیز تحت کنترلشان در آمده. به صورتی که هر چرندی هم پخش کنند مخاطب پای آنها می نشیند. پخش یک سریال شبه ابر قهرمانی از تلویزیون را در طول فیلم شاهد هستیم که در آن در حال نشان دادن یک عرب در شخصیت منفی و قاتل است. این چنین نشان دادن یک عرب هم راستا با سیاست های دولت بریتانیای داخل فیلم وی مثل وندتا است.

دومین اقدام اثر گذار شخصیت وی در داستان به دست گرفتن رسانه کشور برای چند دقیقه است. بعد از شوک انفجار ساختمان دادگاه، رسانه دست نشانده حکومت توسط شخصیت ضد نظام تصاحب می شود و اصطلاحا هک می شود. یعنی جنگ رسانه ای از اصلی ترین و مهم ترین بخش های چنین جنگ اغتشاش گونه ای به شمار می آید. همین اقدام رسانه ای وی باعث می شود تا مردم نسبت به رسانه اندکی بد بین شوند و حرکات مشابه در رسانه به وقوع بپیوندد.

مسیحیت افراطی

در فیلم وی مثل وندتا شاهد چهارچوب دینی و مسیحی خاصی هستیم. نماد دولت یک صلیب است. یک اسقف مسیحی در مراکز حساس و مقامات بالا حضور دارد و حقوق کلانی دریافت می کند. گاه و بی گاه شاهد دیالوگ هایی بر پایه انجیل هستیم. کفار به گونه ای نام برده می شوند که در دین مسیحیت از آنها نام برده شده است. تعصب دینی و مسیحیت شدیدا افراطی است بانی چنین عملکردی دولت نشان داده می شود. جالب است که بسیاری از آثار هنری که در فیلم شاهد هستیم که از دست نخست وزیر نجات داده شده اند و توسط وی نگه داری می شوند، آثار مربوط به دوره رنسانس هستند. دوره رنسانس دوره جدایی دین از سیاست بود. حکومت دینی افراطی قطعا با آثار دوره رنسانس مخالفت خواهد کرد.

سلطنت پاک

شاید برایتان جالب باشد که اسمی از سلطنت و ملکه یا پادشاه در فیلمی که در مورد مبارزه با حکومت انگلیس است برده نمی شود. در ابتدا ممکن است به ذهنتان برسد خب شاید در بازه زمانی فیلم که سال 2020 است دیگر نظام سلطنتی برای انگلیس متصور نبوده است. اما این چنین نیست زیرا از آدام ساتلر به عنوان نخست وزیر یاد می شود نه رئیس جمهور. پس نظام همچنان سلطنتی است. اما چرا هیچ اعتراضی نسبت به نظام سلطنتی و سکوت آن نسبت به نخست وزیر بی رحم نمی شود؟ دلیلش این است که طبق اعتقاد انگلیسی ها پادشاه یا ملکه سلطنتی از هر گونه اشتباهی معصوم هستند. اگر مشکلی وجود داشته باشد مقصرش دولت، مجلس، نخست وزیر یا… هستند و شخص پادشاه یا ملکه هیچ تقصیری ندارد. به همین دلیل است که فیلم وی مثل وندتا هیچ اشاره ای به سلطنت انگلستان نمی کند. این یک تناقض بزرگ برای یک فیلم به ظاهر آنارشیسمی است.

توتالیتاریسم(تمامیت خواهی)

توتالیتاریسم یا تمامیت‌خواهی صفت حکومت هایی است که با استفاده از قدرت و با اصل ایجاد وحشت در جامعه، در کلیه امور اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و آموزشی به شکلی انحصاری و با ایجاد فضای خفقان، دخالت می‌کنند. رژیم‌های توتال با اهرم قانونی که خود وضع می‌کنند، در کلیه عرصه‌های زندگی مردم و حریم خصوصی افراد دخالت نموده و آن را تحت سلطه خود قرار می‌دهند. به گفته پژوهشگران توتالیتاریسم صورت جدیدی از رژیم‌های سیاسی است که ایجاد وحشت(ترور) اصل راهنمای آن است.

از ویژگی‌های عمده توتالیتاریسم، تبلیغات وسیع و سنگین دروغین، دستگاه پلیسی و اطلاعاتی پیچیده، بحران‌سازی، دشمن‌تراشی، حذف اندیشه‌های متفاوت و ایدئولوژی‌های مخالف خود، ترویج فرهنگ حذفی و خودپرستانه، ایجاد فضای رعب و وحشت، زندان، شکنجه، سانسور شدید خبری، مذهبی و قومی، انتخابات غیرآزاد و نمایشی، ایجاد طیفی از افراد وفادار از قشر لمپن و افراد بی‌طبقه جامعه از طریق امکانات مادی، انحصار رسانه‌های عمومی و مجازی، استفاده حداکثری از آن برای بی‌حیثیت نمودن مخالفان از طریق ساخت فیلم‌های تبلیغاتی است.

در میان رژیم‌های توتال، توتالیتاریسم دینی خطرناک‌ترین نوع حکومت است. چنین نظامی با استفاده از دین رفتار سرکوب‌گرانه خود را مشروع جلوه داده و از اعتقادات مردم جهت پیشبرد منافع خود استفاده می‌کند.

ماکیاولیسم(توجیه وسیله با هدف)

ماکیاولیسم به معنای رسیدن به هدف به هر بهایی است. یعنی شما برای رسیدن به هدفتان دست به هر کار غلط و ناصحیحی بزنید. ماکیاولیسم بسته به شرایط داستان ها در سینما به شکل های گوناگون ارائه می شود. مثلا در برخی محصولات رسانه ای که قرار است شرگرایی اثبات شود از ماکیاولیسم بهره برده می شود. در انیمه موریاتی وطن پرست از ماکیاولیسمی استفاده می شود تا مسیر راه موریاتی علیه شرلوک هلمز توجیه شود. در چنین آثاری هدف خوب است اما مسیر رسیدن به آن خوب نیست که با هدف نیکو توجیه می شود. اما در برخی آثار هدف، هدف بدی است و راه رسیدن به آن هم راه کثیفی است. چنین آثاری هم از ماکیاولیسم بهره می برند. ماکیاولیسم موجود در فیلم وی مثل وندتا نوع دوم ماکیاولیسم سینما است. ماکیاولیسم بهترین مکمل برای یک نظام توتالیتاریسمی است. چرا که تملک خواهان یا همان توتالیتاریست ها از هر راهی برای رسیدن به هدفشان استفاده می کنند. در فیلم از زبان شخصیت وی می شنویم که شخصیت کرید یک ماکیاولیسم است. این هم یک اشاره آشکار برای اثبات نظریه ما برای وجود ماکیاولیسم در فیلم وی مثل وندتا. البته که نوع اول ماکیاولیسم را هم در شخصیت وی می بینیم. خود شخصیت وی حاضر است هر کاری بکند تا به هدفش برسد. حتی فراهم کردن شرایط کشتن یک دختر بچه.

توتالیتاریسم دینی

خود توتالیتاریسم نوعی دیکتاتوری سنگین است. توتالیتاریسم دینی بدترین نوع توتالیتاریسم به به طبع آن بدترین نوع دیکتاتوری است. زیرا حکومت خودش را پشت دین پنهان می کند و اینگونه برای خودش مشروعیت می خرد. در توتالیتاریسم کلاسیک حکومت با تفکر، ایدئولوژی و شخص حاکم یا اصطلاحا روی زمین برای خودش مشرعیت می سازد. اما توتالیتاریسم دینی با دین و مذهب سعی می کند خودش را توجیه کند و با تعصب مردم روی دین و مذهبشان آنها را با خود همراه کند.

نظام جمهوری اسلامی یک حکومت توتالیتاریسم دینی؟

حتما با خواندن ویژِگی های حکومت توتالیتاریسم دینی به یاد جمهوری اسلامی افتادید. پس بیایید دانه دانه ویژگی های توتالیتاریسم دینی را با جمهوری اسلامی تطابق دهیم:

تقدس سازی شخص حاکم به مملکت: دو رهبر جمهوری اسلامی به معنای واقعی کلمه برای جامعه مقدس به شمار می آیند. این تقدس از مرجعیت دینی آنها نشات می گیرد.

انحصار رسانه‌های عمومی و مجازی: تلوزیون ایران و بسیاری از سایت ها و پیام رسان ها دولتی هستند. سانسور شدید در بستر اینترنت، محتوای پخش تلویزیونی، سانسور اخبار، دولتی بودن اپراتور های مخابراتی و… نشانه های واضحی از انحصاری بودن و کنترل شدید رسانه ای هستند.

دستگاه پلیسی و اطلاعاتی پیچیده: وزارت اطلاعات ایران و پلیس به قدری قوی است که در بین انوه جمعیت یک نفر را شناسایی و دستگیر می کند. همچنین سابقه داشته جاسوسان سیا و موساد هم توسط اطلاعات ایران دستگیر شده اند. جاسوسانی که از قوی ترین نیروهای امنیتی دنیا به شمار می آیند.

بحران‌سازی: برخی دولت های جمهوری اسلامی بحران سازی نکردند بلکه خودشان یک بحران بودند. وعده هایی که داده شد اما هیچگاه عملی نشد. بحران اقتصادی اصلی ترین بحرانی است که ایران را احاطه کرده. البته که نقش سنگین تحریمات علیه ایران را نمی توان نادیده گرفت اما کم کاری مسئولین جمهوری اسلامی غیر قابل کتمان است.

استفاده حداکثری از رسانه برای بی‌حیثیت نمودن مخالفان از طریق ساخت فیلم‌های تبلیغاتی: جمهوری اسلامی و طرفداران آن در رسانه به ساخت انواع کلیپ ها و موسیقی های ضد آمریکا و برخی کشور های اروپایی می کنند.

دشمن‌تراشی: جمهوری اسلامی همیشه به دشمن تراشی محکوم شده است. دلیلش هم این است که ایدئولوژی های بلوک های شرق و غرب را قبول نداشت و همین باعث شد تا دشمنی هر دو بلوک را بخرد. کشور های زیادی هستند که با جمهوری اسلامی مشکل دارند.

تبلیغات وسیع و سنگین دروغین: در رسانه ملی جمهوری اسلامی مخصوصا نزدیکی مناسبت های مربوط به انقلاب ویدئو ها و سرود های ضد حکومت های مخالف جمهوری اسلامی پخش می شود.

حذف اندیشه‌های متفاوت و ایدئولوژی‌های مخالف خود و عدم وجود آزادی بیان: اعدام برخی خبرنگاران و اخراج برخی فعالان رسانه ای ایرانی و همچنین ممنوع التصویر کردن برخی اشخاص نمونه هایی از این موضوع هستند.

ترویج فرهنگ حذفی و خودپرستانه: پس از پیروزی انقلاب اسلامی تمام توان به کار گرفته شد تا فرهنگ اسلامی و قوانین اسلامی را در کشور اجرایی کند. همچنین با بخش بسیار زیادی از فرهنگ غربی مقابله شد به طوری که هنوز هم در ایران این فرهنگ ها نتوانسته اند خودنمایی کنند.

ایجاد فضای رعب و وحشت به کمک ترور: ترور شدن دانشمندان هسته ای و سردار سپاه قدس جمهوری اسلامی نمونه هایی از فضای ترور این نظام هستند.

زندان، شکنجه: مخالفان جمهوری اسلامی که تعداد زیادی از آنها طبعه دو تابعیتی یا خارجی هستند به زندان می افتند و توسط ماموران شکنجه می شوند. در صورت وقوع قاچاق، تولید و پخش مواد مخدر، قتل و… ماموران حکومت مجرم را برای اعتراف کردن به شدت شکنجه می کنند.

سانسور شدید خبری: اخبار ایران کاملا کنترل شده است و هر چه هم راستا با جمهوری اسلامی باشد پخش می شود. یکی از اصلی ترین دلایل منفوریت رسانه جمهوری اسلامی سانسور شدید خبری آن است.

انتخابات غیرآزاد و نمایشی: ایران به خاطر دو انتخابات است که به داشتن انتخابات نمایشی متهم شده. اولین انتخابات، انتخابات 88 است که به تقلب متهم شد. همچنین انتخابات 1400 به دلیل یکه تازی یکی از کاندید ها به انتصابات محکوم شد.

دلایل عدم شباهت حکومت فیلم وی مثل وندتا به جمهوری اسلامی؛ توهم توطئه زدیم؟

انحصار رسانه‌های عمومی و مجازی: جمهوری اسلامی فضای مجازی ولنگاری دارد و هیچ کنترل درست و حسابی روی آن نیست. هر کس هرچه بخواهد می گوید و در صورت اثبات دروغش هم با او برخوردی نمی شود. بسیاری از جریان سازی ها نیز از پیام رسانه ها رخ دادند. همچنین در کنار تعداد برنامه کنترل شده در صدا و سیما برنامه های آزاد و مناظره محور جالبی هم وجود دارد. سینما و سینمای خانگی ایران هم که کلا هیچ نظارتی ندارد. این را از انبوه فیلم های سیاه نمایی و حتی ضد جمهوری اسلامی می شود فهیمد. اگر نظام جمهوری اسلامی مثل نظام داخل فیلم وی مثل وندتا بود هیچ رسانه ای وجود نداشت که ضد حکومت اقدام کند. مثل کره شمالی. نا گفته هم نماند که بسیاری از سایت ها و شبکه های اینترنتی داخلی ایران کاملا ضد نظام جمهوری اسلامی فعالیت می کنند. عجیب است که گاهی اوقات با وجود توهین در مقالات برخی سایت ها یا طرفداری از فیلم های ضد نظام جمهوری اسلامی فیلتر نمی شوند.

دستگاه پلیسی و اطلاعاتی پیچیده: قدرت امنیتی یک کشور را می توان نمادی از اقتدار نظام و حکومت آن نام برد. امنیت یک کشور به قدرت نیروی های امنیتی و اطلاعاتی آن وابسته است. در صورت ضعیف بودن این بخش ها مخصوصا برای کشوری که دشمنان بسیاری دارد به شدت آسیب زا می تواند باشد.

بحران‌سازی: شکی نیست که برخی مسئولین و دولت ها خودشان یک بحران هستند. اما یک نظام را از روی دولت هایی که مردم انتخاب کرده اند نمی شود قضاوت کرد. بله برخی از مسئولین افتضاح هستند. اما اگر دقت کنید همین برخی مسئولین خودشان با نظام زاویه دارند و گاهی ضد نظام هم هستند. با بررسی عملکرد افراد ضد نظام در یک نظام، نظام را قضاوت نمی کنند بلکه شخص و کسانی که او را بالا کشیده اند مورد عنایت باید قرار داد.

استفاده حداکثری از رسانه برای بی‌حیثیت نمودن مخالفان از طریق ساخت فیلم‌های تبلیغاتی: جمهوری اسلامی و طرفداران آن در رسانه به ساخت انواع کلیپ ها و موسیقی های ضد آمریکا و برخی کشور های اروپایی می کنند. البته که این رابطه شدیدا دو طرفه است. انصافا تعداد و کیفیت فیلم های غربی ضد ایرانی به حدی است که آثار رسانه ای ضد غربی کشور ایران در برابر آنها عددی نیستند.

دشمن‌تراشی: هر چند تهمت اذیت و آزار صدام توسط خمینی و دادن بهانه به عراق واقعا نا روا است و چرند محض است، اما جمهوری اسلامی از همان ابتدا گارد و موضع سنگینی علیه بلوک شرق و غرب گرفت و باعث دشمنی آنها با خودش شد. همچنین برخی متحدان این بلوک ها همچون فرانسه، انگلیس و اسرائیل نیز به این دشمنی دامن زدند. به این موضوع هم که جمهوری اسلامی می گفت ما تفکر و ایدئولوژی خودمان را می خواهیم و نمی خواهیم کسی در امورمان دخالت کند کاری نداریم. اصلا چه معنی می دهد یک کشور آزاد باشد و برای خودش تصمیم بگیرد؟ تمام کشور های دنیا باید بردگی کشور های اروپایی و آمریکا را بکنند.

تبلیغات وسیع و سنگین دروغین: بله حقیقتا جمهوری اسلامی با تطمیع سلبریتی ها و شبکه هایی همچون منوتو، بی بی سی فارسی، ایران اینترنشنال و شبکه های اجتماعی آنها و همچنین بات ها و اکانت های فیک مجازی به شدت به نفع خودش تبلیغات انجام می دهد. حقیقتا جمهوری اسلامی در زمینه رسانه ای کاملا بی شعور است اصلا نمی توان تبلیغات سنگین رسانه ای را به او چسباند. گاهی طرفداران حکومت حرکت هایی می کنند. که خب واقعا در بیشتر اوقات ضعیف و عامدانه هستند و خب در برابر رسانه های معاند جمهوری اسلامی عددی به حساب نمی آیند. اصلا رسانه ملی جمهوری اسلامی مگر مخاطب هم دارد که بخواهد تبلیغات سنگین کند؟

حذف اندیشه‌های متفاوت و ایدئولوژی‌های مخالف خود و عدم وجود آزادی بیان: تا جایی که ما دیده ایم یا مجری ها و سلبریتی ها از ایران می روند و به رسانه های معاند ملحق می شوند یا نیروی های وابسته به جمهوری اسلامی هستند که ترور می شوند. این کاملا متناقض یک نظام توتالیتاریسمی است. حملات جمهوری اسلامی به برخی فرقه ها و احزاب هم زمانی بوده که این فرقه ها و احزاب به تمامیت عرضی یا امنیتی آن تجاوز کرده باشند. مثل آشوب های درویشان، تجزیه طلبی کوموله ها و الاحوازی یا جاسوسی بهائیان یا عبدالمالک ریگی. البته که در هنگام اعتراضات مردمی جمهوری اسلامی اقدام به سرکوب معترضان کرده است که فکر نکنم در دنیا سابقه داشته باشد(مثلا در آمریکا و فرانسه در شنبه های سیاه اصلا شاهد سرکوب معترضین توسط پلیس هیچگاه نبوده ایم). ولی از حق نگذریم در کنار کشته شدگان مردمی این اعتراضات شاهد کشته شدگان وابستگان به حکومت هم بوده ایم. خب پس مشخص است وسط دعوا حلوا خیرات نمی کنند و اگر بزنی ماچت نمی کنند و جوابتان را می دهند. به معترضینی که قبل از کشته شدن توسط نیروهای حکومتی از پشت و توسط نیروهای مردمی هم کشته شدند اصلا کاری نداریم.

ترویج فرهنگ حذفی و خودپرستانه: پس از 200 سال گذشتن از پادشاهی های طلایی صفویه، زندیه و افشاریه، در دوره های بعد حقیقتا فرهنگ اصیل ایرانی به حاشیه رفت. سعی برای زنده کردن این فرهنگ ولو با دامن زدن به فرهنگ عربی ترویج فرهنگ حذفی یا خود پرستی به حساب نمی آید. همچنین جلوگیری از ورود فرهنگ غربی که خود غربی ها 100 سال هم نیست که آن را دارند باز هم خودپرستی نیست. عیسی به دین خود موسی هم به دین خود. در تاریخ باستان و تاریخ پسا ورود اعراب به ایران ما فرهنگ غنی داشتیم و آن را حفظ کردیم. نه اسکندر نه اعراب و نه مغول نتوانستند فرهنگ ما را به حاشیه ببرند. سعی به برگشتن به فرهنگ تاریخی خودپرستی نیست.

ایجاد فضای رعب و وحشت به کمک ترور: در نظام توتالیتاریسم از وحشت ترور برای کنترل جامعه استفاده می شود. اما در ایران ترور علیه مردم استفاده می شود و نظام از آن استفاده ابزاری نمی کند. ترور دانشمندان و سرداران ایرانی و تولید گروهک های تروریستی همچون داعش و طالبان در مرز های ایران که خود هیلاری کلینتون و کسینجر اعتراف کردند ساخته دست آمریکا هستند نشان می دهد تروریست ابزاری برای ضربه زدن به جمهوری اسلامی است نه ابزار شخص جمهوری اسلامی. مردم ایران هم تا به حال بخاطر بهانه با تروریسم قانع به جنگ با یک کشور نشده اند. حتی در عراق و سوریه که به بهانه تروریسم وارد جنگ شدند با دولت های آن کشور نجنگیدند بلکه حقیقتا با تروریسم جنگیدند. ایران به بهانه مبارزه با ترورسیم به هیچ کشوری حمله نکرده. برعکس آمریکا که به بهانه نابودی تروریسم به افغانستان رفت اما تنها چیزی که بعد از خروجش در افغانستان به جای گذاشت دقیقا همان تروریسم طالبان بود.

زندان، شکنجه: وجدانا زندانیان سیاسی در سلول هایی شیک تر از هتل زندگی می کنند. همچنین زندانیان به جرم جاسوسی از زندان چاق تر و سالم تر و خوش ترکیب تر هم برگشته اند. دزد ها آنقدر در زندان بهشان خوش می گذرد که هیچ پشیمانی نسبت به کارشان ندارند. همچنین سابقه نداشته یک فعال رسانه ای توسط نظام دستگیر شود و شکنجه شود. اصلا یکی از انتقادات مردم به نظام رفتار شدیدا مسالمت آمیز جمهوری اسلامی با برخی زندانیان است. انتقادی که به جا هم هست. اگر ترتیب چند دزد درست و حسابی داده می شد اکنون شاهد دزدی زیاد و پرویی دزدان نبودیم.

انتخابات غیرآزاد و نمایشی: درباره سال 88 کاری نداریم که در جلسه بین نمایندگان کاندید های ریاست جمهوری و رهبر جمهوری اسلامی حتی یکی از آنها هم نگفتند تقلب شده و کلا مسائل دیگری را مطرح کردند، کاری هم نداریم که هیچ سند و مدرک دقیقی به شورای نگهبان ارائه ندادند، کاری هم نداریم که امروزه بسیاری از آنها خودشان هم اعتراف به عدم تقلب کرده اند، کاری نداریم که نمایندگان کاندید ها شخصا و استثناءا بر انتخابات نظارت داشتند و همشان بر قانونی بودن آن تاکید کردند، فقط به یک چیز کار دارم، ریاضیات. کاندید دوم برای رئیس جمهور شدن به 6 میلیون رای نیاز داشت. پس حداقل 6 میلیون رای می بایست تقلب می شد تا با کمترین اختلاف جای رئیس جمهور ها عوض شود. برای تقلب 5 میلیونی اگر در نظر بگیریم که تمام آرای یک صندوق کاملا عوض شود باید آرای 39 میلیونی را بر 46 هزار صندوق تقسیم کنیم که به عدد 850 می رسیم. یعنی هر صندوق 850 رای. برای تغییر 6 میلیون رای باید آرای 7 هزار صندوق دستکاری بشود که یعنی 6 میلیون تعرفه تقلبی و به 70 هزار نفر نیروی انسانی که آرا را می شمارند برای این تقلب نیاز است. 70 هزار نفری که هم باید آموزش ببینند هم چیکشان در نیاید نه اینکه هیچ مدرکی به جا نگذارند. تازه این در حالی است که تمام آرای داخل صندوق مربوط به یک شخص باشند که غیر ممکن است. پس این عدد خیلی بیشتر از اینهاست. جمهوری اسلامی اگر عرضه چنین کاری را داشت وضعیتش این نبود. همچنین شورای نگهبان که نیمی از آن را رهبر ایران انتخاب می کند دلیل دیگری شده تا انتخابات ایران نمایشی و به مصلحت رهبر جلوه داده بشود. اما خب اگر واقعا این طور بود 24 سال ریاست قوه مجریه به کسانی که کاملا با رهبر زاویه دارند نمی رسید.

راستش را بخواهید وجدانم اجازه نمی دهد انگ توتالیتاریسم بودن را به جمهوری اسلامی بزنم بخاطر چند شباهت نصفه نیمه بین جمهوری اسلامی و توتالیتاریسم. همچنین برخی از ویژگی ها و توضیحات نام برده مربوط به یک دولت خاص بوده اند و در باقی دولت های جمهوری اسلامی یا کم رنگ شده اند یا توسط عاملان همان دولت اجرا شده اند یا به کلی حذف شده اند. نمی توان تمام ایرادات را معطوف به نظام دانست برخی از آنها به دولت ها مربوط هستند. گاهی نیز گفته می شود که چرا جمهوری اسلامی گارد علنی علیه برخی دولت ها نمی گیرد یا آنها را برکنار نمی کند. باید گفت که این یک بام و دو هوا است. چرا که در صورت چنین عملکری تهمت توتالیتاریسم بودن به آن زده می شود و در صورت عدم چنین عملکردی به دلیل حمایت از دولت باز هم تهمت توتالیتاریسم بودن به آن زده می شود. هر کار کند نتیجه گیری برخی یکسان است.

شباهت هایی بین نظام توتالیتاریسم و جمهوری اسلامی وجود دارد. اما تفاوت های اساسی هم وجود دارد و برخی شباهت ها هم مغلطه هستند نه شباهت. همچنین بین نحوه انقلاب و آشوب های شخصیت وی با افراد ضد جمهوری اسلامی تفاوت های بنیادی وجود دارد. به همین دلیل نمی توان آنها را شبیه به وی دانست. اول اینکه وی یک آرمان دارد و مردم را همراه با آرمانش می کند. در ابتدا گفتیم که او اصلا نماد یک آرمان است نه شخص. اما مخالفان جمهوری اسلامی نه تنها هیچ آرمان و مسیر جایگزینی ندارد بلکه اگر دور یک میز بنشینند با همدیگر هم نمی توانند سر آرمان و مسیر به توافق برسند. نکته دیگر که می توان شرایط ایران را کاملا با شرایط فیلم غیر قابل مقایسه جلوه دهد، این است که مردم داخل فیلم یک صدا و با یک آرمان علیه نظام ایستادند و پشت یک رهبر انقلابی در آمدند. آن هم رهبری که خودش در خط مقدم بود. اما مخالفان جمهوری اسلامی برای افکار شخصی خودشان با رهبری تعداد زیادی از اشخاص توئیتری و اینستاگرامی که در خانه نشسته اند عمل می کنند.

اقدامات شخصیت وی اقداماتی بنیادی بود. اما اقدامات مخالفان جمهوری اسلامی در تخریب اموال عمومی که با مالیات مردم تهیه شده اند خلاصه می شود. شخصیت وی هیچگاه دروغ نگفت و به وعده ای که داده بود به مردم عمل کرد. اما اصلی ترین ابزار رهبران ضد جمهوری اسلامی دروغ است و بارها حتی خودشان دروغ هایشان را افشا کرده اند. شخصیت وی هیچگاه ضجه نزد. او عمل کرد. اما از برخی به اصطلاح رهبران ضد جمهوری اسلامی چیزی جز ضجه نمی بینیم. شخصیت وی آزاد بود اما رهبران ضد جمهوری اسلامی از کشورهای خاصی تغذیه می شوند. نه جمهوری اسلامی نظام داخل فیلم وی مثل وندتا است و نه اشخاص ضد جمهوری اسلامی شباهتی به وی دارند.

دروغ هایی در مورد توتالیتاریسم

جالب است که بدانید نیمی از مطالب در مورد توتالیتاریسم در سطح اینترنت دروغ هستند. توتالیتاریسم مکتبی است که پتانسیل فلسفی و اسمی بالایی برای کوبیدن و تخریب یک نظام دیگر دارد. وارد کردن انگ توتالیتاریسم بودن به یک کشور یعنی آن کشور از بدترین کشور های دنیاست و بدترین شیوه اداره را دارد. اما بعضی نظام ها حقیقتا توتالیتاریسم نیستند و تناقض ها و تفاوت های زیادی با این مکتب دارند. حالا چگونه باید به نظامی غیر توتالیریسمی تهمت توتالیریسم بودن زد؟

در چنین شرایطی رسانه های حکومتی که قصد تهمت زنی دارند شروع به تحریف توتالیتاریسم می کنند تا آن را زورکی به نظام مورد نظر نسبت دهند. مثلا در رژیم توتال اقتصاد کاملا در دستان دولت است اما جدیدا این مسئله با اقتصاد غیر دولتی جابه جا شده و برعکس اصل نظام توتال قضیه بیان شده. یا مثلا تبعیض نظام مند علیه همجنسگرایان به تازگی به تعریف توتالیتاریسم اضافه شده و قبلا وجود نداشت، جالب است وقتی هم اضافه شد که برخی نظام ها شروع به مخالفت با این اقلیت کردند. یا مثلا رژیم توتال از وحشت ترور شدن و وجود تروریسم برای ترساندن کشور برای کنترل کشور استفاده می کند. اما در تعریفات تحریف شده جدید آمده که نظام توتال از ترور علیه نظام های مخالف استفاده می کند. همچنین تطابق داشتن دو یا سه مورد که هم در نظام مد نظر وجود دارد هم در مکتب توتالیتاریسم دلیل نمی شود که آن نظام توتالیتاریسم باشد. جالب است این تحریفات و اضافات در تعریف اصلی توتالیتاریسم اضافه نشده است. یعنی خود مکتب توتال هنوز این موارد را ضمیمه نکرده و فقط ساخته ذهن رسانه ها هستند. یعنی دوبله دروغ می گویند و تحریف می گویند.

متاسفانه از آن جهت که مخاطب نسبت به اسم های قلمبه سلمبه اطلاع زیادی ندارد، رسانه ها و حکومت ها بخش های دلخواه آنها را توضیح دلخواه می دهند، به آنها بخش هایی را کم یا اضافه می کنند و با تاکید شدید بر دو سه مورد مشترک در نظام مد نظر و توتالیتاریسم، انگ و تهمت توتالیتاریسم بودن را به برخی نظام ها می زنند. حالا می خواهد توتال کلاسیک باشد یا توتال دینی. متاسفانه مخاطبین هم که فکر می کنند الان در حال دریافت اطلاعات خاص و جدید هستند به راحتی دروغ را باور می کنند و هم راستا با هدف سیستم دروغگو گادر می گیرند. اندکی تفکر، تعقل و مطالعه یک آرزو شده متاسفانه.

توتالیتاریسم غربی

یک بار دیگر به ویژگی های یک حکومت توتالیتاریسم دقت کنید:

تبلیغات وسیع و سنگین دروغین: تا به حال به تبلیغات جنگ آمریکا یا تبلیغات انتخاباتی آمریکا و یا انتخابات های مختلف اروپا دقت کرده اید؟ تبلیغات وسیعی در آمریکا برای توجیه جنگ های مختلف این کشور قبل، هنگام و پس از وقوع جنگ انجام می شود. تبلیغاتی با هدف اعمال مقبولیت برای جنگی بود که سودش به دولت و ضرر مالیاتی و جانی اش برای مردم بود. تبلیغات دروغین محیط زیستی از سمت کشور های غربی که خودشان بیشتر تاثیر در آلودگی زیستی را دارند و تبلیغات بشر دوستانه کشور هایی که حاضر هستند گندم و ذرت را در دریا بریزند اما آن را به فقرا و گرسنگان آفریقا ندهند از دیگر نوع های این تبلیغات وسیع و دروغین است.

دستگاه پلیسی و اطلاعاتی پیچیده: سازمان سیا و ام آی سیکس دو نام هستند که بدون توضیحات بیانگر مفهومشان هستند. همچنین پلیس وحشی اروپا و آمریکا که هر روز خبر کشتن بی دلیل و بی رحمانه یک زن، یک سیاه پوست بعضا جلوی چشمان خانواده شان به گوشمان می رسد هم به توضیح اضافه نیاز ندارد.

پایمال کردن ارزش‌های حقوق بشری، سرکوب و سرکوب شدن حقوق افراد سیاسی، مذهبی و قومی: زنده زنده سوزاندن پیروان فرقه داوودی، کشتن مالکوم ایکس، ممنوعیت ورود مهاجران و مسافران از برخی کشورهای مسلمان، ممنوعیت حجاب و نقض آزادی زنان در انتخاب نوع پوشش، حمایت از رژیم های کودک کش و تولید تروریسم در دنیا(به گفته هیلاری کلینتون و کسینجر آمریکا داعش و طالبان را به وجود آورده است) توسط آمریکا و اروپا دقیقا همان پایمال کردن حقوق بشری است که غرب خودش ادعای حمایت از آن را دارد.

 بحران‌سازی: بحران های محیط زیستی، بحران های غذایی، اسراف غذا، جنگ بر سر منابع طبیعی، انجام آزمایشات هسته ای و اتمی در اقیانوس آرام، کشتار سالانه و رسم گونه نهنگ ها و… بخشی از کار هایی است که کشور های غربی انجام می دهند.

دشمن‌تراشی: استعمار ذات کشور های غربی است. آمریکا به 17 کشور شناخته شده و شناخته نشده از السالوادور تا ویتنام حمله کرده است. انگلیس، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا، هلند و فرانسه هم تقریبا کشور استعمار نشده ای در دنیا باقی نذاشته اند. آنها حقیقتا نفرت تمام ملت ها را به دوش می کشند. کافیست سرود ملی الجزایر را گوش فرا دهید.

حذف اندیشه‌های متفاوت و ایدئولوژی‌های مخالف خود و عدم وجود آزادی بیان: ترور مالکوم ایکس و محرومیت محمد علی کلی بخاطر اعتراض به جنگ ویتنام، همین ها کافیست تا ما درک کنیم غرب نسبت به اندیشه های مخالف چه دیدگاهی دارد و با آنها چگونه برخورد می کند. همچنین سلبریتی هایی همچون انجلینا جولی و… تا زمانی حق ابراز وجود دارند که مانع کار آمریکا نشوند و با آمریکا زاویه پیدا نکنند. در صورت پذیرش این شرایط حتی خود رئیس جمهور به شخصه از این سلبریتی ها حمایت می کند. مثل دیدار شخصی اوباما با لوئوناردو دیکاپریو.

ترویج فرهنگ حذفی و خودپرستانه: مستند ایکسونامی را نگاه کنید. در مورد انقلاب جنسی آمریکا مطالعه کنید. در مورد ظهور صنایع سرگرمی تحقیق کنید. سپس خواهید فهمید نظام های غربی برای کنترل بهتر مردمشان دست به چه کار هایی می زنند. فرهنگ کنونی غرب را در کتاب های تاریخ 70 سال پیش نمی توانید پیدا کنید. این فرهنگ کاملا دست ساز است.

ایجاد فضای رعب و وحشت: یادتان هست که گفتیم از عنصر ترور در این نظام استفاده می شود. القاعده، داعش، 11 سپتامبر، آتش سوزی کلیسای ناتردام و… اینها چی هستند؟ کمیک بوک جنگ داخلی اونجرز در سال هایی نوشته شد که بیشترین ترس از تروریسم در آمریکا حاکم بود. این یعنی چه؟ الان دقیقا چه کسی دارد از ترور استفاده ابزاری می کند؟

زندان، شکنجه: ابوقریب مناسب ترین اسم برای این تیتر است. زندانی مخوف متعلق به آمریکا که انواع شکنجه در آن اجرا نشد بلکه اختراع شد.

سانسور شدید خبری: فاکس نیوز و بی بی سی به رسانه های دولتی آمریکا و انگلیس معروف هستند و مستقیما از کاخ سلطنتی و دولت تغذیه می شوند. اخبار نمایشی آنها همان چیزی است که حکومتشان می خواهد.

انتخابات غیرآزاد و نمایشی: شاید برایتان جالب باشد که اوباما در دور دوم انتخابات آرای کم تری آورد اما رئیس جمهور شد. بنا به قوانین انتخاباتی آمریکا که تا کنون هیچ کس به دلیل پیچیدگی شدید از آن درست و حسابی سر در نیاورده.

انحصار رسانه‌های عمومی و مجازی: رئسای جمهور آمریکا از حمایت ثروتمندان یهودی برخوردار هستند و در هنگام انتخابات برای کسب کمک هزینه مالی به دست بوسی آنها می روند. ثروت یهودیان اروپا و آمریکا شدیدا زیاد است و به همین دلیل است که نظام های غربی از اسرائیل برای خوش خدمتی به این یهودیان حمایت می کنند. جالب است بدانید بسیاری از رسانه های دنیا همچون تمام 5 شرکت بزرگ هالیوودی  موسسین شان یهودی هستند و یهودیان تعداد بسیار بالایی از بازیگران، کارگردان ها، مجری ها، شبکه های تلویزیونی، شبکه های رادیویی، روزنامه ها، مجله ها و شبکه های اجتماعی را در دست دارند.

استفاده حداکثری از رسانه برای بی‌حیثیت نمودن مخالفان از طریق ساخت فیلم‌های تبلیغاتی: انواع فیلم های ضد کشور های شرقی همچون ویتنام و ژاپن، کشور ها عربی و اسلامی و کشور ایران را می توان در فیلم های آمریکایی و هالیوودی به راحتی پیدا کرد. سینمای هالیوود برای توجیه جنایات و جنگ های آمریکا و سازمان سیا به شدت خوب کار کرده است. نمایش چهره دائمی تروریستی از مسلمانان و کشیدن کاریکاتور پیامبر مسلمانان در غرب نمونه دیگری از این اقدامات هستند.

تقدس سازی شخص حاکم به مملکت: معصوم بودن خاندان سلطنتی انگلیس را که یادتان هست. خب دقیقا کاربردش را می توانید اینجا مشاهده کنید. جالب است بدانید ملکه متوفی انگلیس درجه دینی و مذهبی بالاتری از بالا مقام ترین اسقف مسیحی انگلستان داشت و همچنین وصل یا عزل روحانیون والای مسیحی در مقامات دینی مختلف از اختیارات او بود. البته برخی تصور می کنند ملکه متوفی یک مقام تشریفاتی داشته. به این عزیزان دیدن مستند رمز و راز ملکه را توصیه می کنم.

فیلم وی مثل وندتا ماله کش توتالیتاریسم غربی

شما را نمی دانم. اما حداقل از نظر من نظام های غربی بیشتر توتالتاریسم هستند تا سایرین. در اینجا دین بهانه می شود تا توتالتاریسم به سایرین نسبت داده شود. در فیلم وی مثل وندتا وجه دینی نظام حاکم است که بیشترین تاکید بر آن می شود و داستان به گونه ای به پیش می رود که توتالیتاریسم را به دین نسبت می دهد. یعنی این دین است که جذب کننده توتالیتاریسم معرفی می شود. در هیچ دینی شاهد توصیه به ظلم و جور نیستیم پس امکان ندارد یک نظام دینی توتالیتاریسم باشد. مگر آنکه دین فقط یک اسم باشد برای پنهان شدن پشت آن. خیلی جالب است که تا همین چند دهه پیش نظام های غربی دقیقا همین کار را می کردند. آمریکایی ها با پشتوانه کشیش ها و مسیحیت و به اسم دین خدا حملات نظامی انجام می دادند و رئسای جمهورشان دائما از خدا و ملت خدا جوی آمریکا اسم می بردند. حتی اوباما پس از مرگ بن لادن از چنین لفظی استفاده کرد.  در زمان حمله اتمی نیز رئیس جمهور آمریکا خدا را بخاطر این اتفاق در تلویزیون شکر کرد. استعمارگران اروپایی نیز در دوره ای خاص به بهانه ترویج مسیحیت به کشور های دیگر حمله می کردند و آنها را استعمار می کردند. پس حتی می توان تهمت قوی و شرعی توتالیتاریسم دینی را به نظام های غربی زد.

مخاطبین معمولا با استناد به احساساتی که تحت تاثیر وقایع روز هستند بین آثار رسانه ای و واقعیت تشابهاتی را حدس می زنند. اما با بررسی منطقی متوجه می شویم که برخی تشابهات واقعا بی معنی و توهم توطئه هستند.

در فیلم وی مثل وندتا طوری نمادگرایی و سناریو نویسی انجام شده که انگ توتالیتاریسم بودن به نظام های دینی زده شود. این در حالی است که خود نظام های غربی ریز به ریز به یک نظام توتالیتاریسم شبیه هستند و عینا خودش هستند. یعنی اوج بی چشم و رویی را می توان در این فیلم دید. کسانی که خودشان توتالیتاریسم ترین نوع حکومت را دارند به نظام های دینی تهمت توتالیتاریسم بودن می زنند و آنها را منفور جلوه می دهند. جامعه جهانی نیز به جنگیدن و مبارزه با چنین نظام هایی تشویق می شود. به اندازه ای که گفته می شود حتی اگر انگلیس (مادر استعمار) هم به یک نظام دینی تبدیل شود باید نابود شود چه برسد به سایر کشور ها.

انتقام جوی واقعی

طبق نظر فیلم وی مثل وندتا کسی انتقام جو است که جلوی نظام توتالیتاریسمی قد علم کند و  آن را نابود کند. به راستی چه نظامی جز جمهوری اسلامی جلوی نظام توتالیتاریسمی غربی قد علم کرده و هدف نهایی خود را نابود کردن تفکرات و ابدئولیوژی های فاسد یا توتال آنها انتخاب کرده است؟

حرف آخر درباره فیلم وی مثل وندتا

فیلم وی مثل وندتا یک فیلم گمراه کننده است. این فیلم در ظاهر طرفدار مردم و ضد حکومت های ظالم است. اما با نگاه موشکافانه و عاقلانه به آن می شود فهیمد که با دستکاری نماد ها و المان ها قصد دارد در وهله اول نظام های ضد نظام های غربی را دیکتاتور های بالقوه معرفی کند و برای نظام های غربی که بیشترین شباهت را به سیستم ظالم داستان دارد ماله کشی کند. رک و پوست کنده بخواهم بگویم، خودشان توتالیتاریسم هستند، حتی در بازه خاصی توتالیتاریسم دینی هم بودند اما به بقیه تهمت توتال بودن را می زنند و در راه این تهمت زنی از بهترین نوع رسانه، کم اطلاعی مخاطب، دروغ و تحریف استفاده می کنند. خوشحالم که توانستم نقدی با دیدگاه جدید را به شما ارائه دهم. دیدگاه های عام به فیلم های فوق مفهومی فقط باعث ایجاد توهم فهمیدن می شوند و مردم را به مسیر اشتباه هدایت می کنند. پس بیایید با افزایش سواد رسانه ای خود، خود را در برابر هجمه های رسانه ها مقاوم کنیم و نگذاریم کسانی که هیچ دلسوزی برای ما ندارد برای ما تصمیم بگیرند.